Salin ng tulang “Tao de la mujer amada” ni Carlos Barbarito.
Salin sa eleganteng Filipino ni Roberto T. Añonuevo.

LANDAS NG BABAENG MINAMAHAL

1
Babae: misteryo at pinto.

2
Hindi siya kinakagat ng mga putakti at ahas,
hindi siya kinakalmot ng maiilap na hayop,
hindi siya dinaragit ng mga ibong malulupit.

3
Malalambot na buto, nababanat na kalamnan,
misteryo sa misteryo,
mga pinto ng kagila-gilalas.

4
Kanginong anak siya?
Tila higit siyang matanda sa Langit at Lupa.

5
Kahit hindi lumabas sa kaniyang pinto,
alam niya kung ano ang anyo ng mundo.
Hindi man siya sumilip sa bintana,
nababatid niya ang landas ng kalangitan.
Bago ko siya makilala, kilala na niya ako.
Hindi niya ako nakikita, ngunit tinatawag
niya ang aking pangalan.

6
Kapag kumapit ka sa akin, aniya, kakapit ka
sa buhay, maglalakbay ka at hindi masasalubong
ang mga rinoseronte o tigre;
maglalakad ka nang walang sandata o kalasag
sa gitna ng mga mandirigma.
Walang susuwagin ang mga rinoseronte,
o kakalmutin ang mga tigre, o hihiwain ang patalim.
Walang puwang dito ang kamatayan.

7
Pagkaraan, mabubuo ang dilim at liwanag,
mabubuo ang mga anyo nang walang hugis,
ang mga pigurang walang pigura,
walang makakikita sa atin sa harapan,
yamang ang ating mga mukha
ay nasa likod, nasa ating likuran.