salin ng tulang “Adultery” ni James Dickey.
salin sa eleganteng Filipino ni Roberto T. Añonuevo.
Pakikiapid
Nanahan lahat tayo sa mga silid na hindi natin iiwan,
At kakatwang lugar, at makulimlim. Malimit nakadipa
Ang mga Indiyan sa gilid ng mga burol
Habang lumiliwayway at lantad sa Dakilang Espiritu
O gumagaod sa bangka o ninipat sa mga baka sa bato,
Nakatanaw pababa’t taglay ang paningin ng mga bata
Sa di-kalayuan, may mga lalaking nagmamaniobra
Ng pangwakas na pangalahig, na pinaghunos na ginto
Sa kanilang mga palad. Umiiral ang gahiganteng aliw
Sa gayong mga tao, at nag-iisa lamang tayo doon
Sa wakas. Malimit na may panaka-nakang pagluha
Sa panig natin, at may isang madalas patingin-tingin
Sa relong panggalang na nasa kama upang mabatid
Kung ilang oras pa ang natitira. Walang magaganap
Dito walang mangyayari hinggil sa ating piling:
Sa akin na taglay ang madidilim na pamamaraan
O ikaw na ipininid ang sariling sinapupunang
Ikinandado sa singsing ng pumuputok na goma:
Bagaman nagtatagpo tayo, walang magsusupling
Sa ating panig. Ngunit hindi natin isusuko iyon,
Dahil magagapi ang kamatayan sa pamamagitan
Ng nagdarasal na Indiyan, ng malalayong baka,
Ng mga pakasaysayang maso, ng delikadong pulong
Na magdurugtong sa kontinente. Hindi yayao
Ang isa rito hindi mamamatay hindi mamamatay
Habang umiiyak. Mahal ko, ang minamahal ko,
Magkikita tayo sa susunod na linggo
Kapag napagawi ako sa bayan. Tatawagan kita
Kung makatatawag. Mangyaring tangnan ang Sige
Na, O diyos ko, hindi ko na kaya. . . Makinig:
Nagawa natin muli iyon, at nakararaos pa rin tayo.
Umupo at ngumiti. Pagpalain ka nawa
Ng Maykapal. Mahiwaga ang mabagabag sa sala.
Nymphes et Satires, oleo sa kambas, ni William-Adolphe Bouguereau noong 1873
