salin ng tulang tuluyan ni Franz Kafka.
salin sa eleganteng Filipino ni Roberto T. Añonuevo.

. . . . . . Ganap na naglaho sa magdamag.
. . . . . . Tulad ng tao na napatungo para magbulay, kaya ganap na nawala sa gabi.
. . . . . . Tulog na ang mga tao sa paligid.
. . . . . . O nagtutulog-tulugan lamang sila, muslak na nililinlang ang sarili, na kunwa’y nahihimbing sa mga bahay, sa mga ligtas na higaan, sa lilim ng matibay na bubong, nakahilata o nakahalukipkip, nakabalot sa mga kobrekama, sa mga kumot; ang totoo’y nangagtipon sila gaya noong una pa man at naganap muli sa napakalayong rehiyon, ang kampong lantád, di-mabilang na tao, isang hukbo, ang sambayan, sa balabal ng malamig na langit sa malamig na lupain, nagsitumbahan sa kinatitirikan, nakasapo ang noo sa mga braso, nakatitig sa sahig, marahang humihinga.
. . . . . . At nagmamasid kang isa sa mga taliba, at matutuklasang ang kasunod ay tangan ang nagliliyab na pamatpat mula sa talaksan ng mga kahoy na katabi mo.
. . . . . . Bakit ka nakatanaw?
. . . . . . Kailangang may magmasid, sabi nito.
. . . . . . Kailangang may tao na naririyan.

Nimpang nahihimbing (1645), pintura sa oleo ni Jan Gerritsz van Bronckhorst.