Salin ng “La longue marche” ni Malek Haddad mula sa Algeria, at batay sa saling Ingles ni Robert Fraser. Salin sa eleganteng Filipino ni Roberto T. Añonuevo mula sa Filipinas.

Ako ang pangwakas na yugto ng nobelang nagsisimula
Huwag nating kaligtaan ang lahat ng bagay na lampas zero
Pinanatitili ko ang pitlag ng romansa sa pagitan ng mga mata
Pagkaraan ay magpapatuloy nang walang ikinakaila
Ako ang pangwakas na yugto ng nobelang nagsisimula
Hindi kinakailangang ibukod ang panginorin sa himpapawid
Hindi maihihiwalay ang indayog ng musika sa sayaw
At sa loob ng talukbong ko’y nakararaos ang aking bahay
Ako ang pangwakas na yugto ng nobelang nagsisimula
Sa dalawang Sahara’y hinahabi ko ang aking mga awit
Pinanatitili ko ang pitlag ng romansa sa pagitan ng mga mata
Ako ang katotohanan ang mag-aaral ang leksiyon.

Malimit kong nagugunita ang pagiging pastol . . .
Saka lilitaw sa aking paningin ang anyo ng lubhang pagdurusa
Ng kapuwang minamasid sa kaniyang di-madurog na mga kamay
Ang kasaysayan ng bansang pagsisilangan ng punong kahel
Malimit kong magunita ang pagiging pastol
Hiniwa ko ang pabilog na torta
Hinawi ko ang mga igos
Ipinapakasal nang mabuti
ang aking mga anak na babae
Hindi yaon makapapantay
. . . . . . Sa baril
. . . . . . . . . .Sa tungkulin ng aking panganay na lalaki
At pinakamarikit sa lambak ang aking kabiyak.
Sa amin, ang salitang Tinubuang Bayan ay may lasa ng poot
Hinaplos ko ang puso ng mga punong palma
Nagbubunyag ng epiko ang tatangnan ng aking palakol
At nakita ko ang lolo kong si Mokrani
Na pisil ang tanikala ng mga butil habang tinatanaw lumampas
Ang mga banog
Para sa amin, isang alamat ang salitang Tinubuang Bayan.

Ama!
Bakit mo ipinagkait sa amin
. . . . . . Ang makalupang musika
Masdan:
. . . . . . . . . Ang iyong anak
Ay nag-aaral magsalita sa ibang wika
Ang mga salitang nabatid ko
Mula pa noong kabataang pastol ako.
Diyos ko, sumapit ang gabi ng mga gabi sa aking mga mata.
Tinawag ng aking ina ang kaniyang sarili na Ya Ma,
At tinawag ko naman siyang Nanay
Naiwan ko kung saan ang aking balabal baril panulat
At taglay ang unang pangalan na taliwas sa aking inaasal
Ay, ang gabi, Diyos ko! Ano ang ikabubuti ng pagsipol
Para itaboy ang takot na kitatakutan mo na kinatatakutan mo
Nang subaybayan ka ng lalaki na tila isang salamin
Ang mga kaklase mo at ang mga kalye ay naging mga biro
Ngunit sasabihin ko sa iyong ako’y Pranses
Tingnan ang aking damit ang puntó ang bahay
Na ginagawang propesyon ang isang karera
Nagsasabing “Tunisyan” kahit ang kahulugan ay “Tagakalakal”
Ako na iniisip ang isang Hudyo na waring kawawang katutubong
Kawal? Ano ba naman, walang belo ang aking kapatid
At sa Liceo, hindi ba hinamig ko ang lahat ng premyo sa Pranses
Para sa Pranses para sa Pranses para sa Pranses . . . sa Pranses?