salin ng “Vida-Garfio” ni Juana de Ibarbourou mula sa Uruguay.
salin sa eleganteng Filipino ni Roberto T. Añonuevo mula sa Filipinas.

Buhay-Pananda

Mahal: Kapag yumao ako’y huwag dalhin sa libingan.
Humukay nang malapit sa rabáw, na malapit sa dibinong
halakhakan ng kulungan ng mga ibon.
O sa mahiwagang usapan ng mga bundok.

Malapit sa rabáw, mahal ko. Halos nasa ibabaw ng lupa
upang masinagan ng araw ang mga buto, at babangon
ang mga mata ko, gaya ng mga uhay, upang tingnan
muli ang salbaheng lampara ng lumulubog na araw.

Malapit sa rabáw, mahal ko. Upang higit na mabilis
ang aking paglisan. Ramdam ko ang aking mga lamán
na lumalaban, at nagsisikap magbalik upang damhin
ang mga atomo ng nakapananariwang simoy.

Batid kong hindi mapapanatag kailanman
ang aking mga kamay doon sa ilalim.
At kakalaykayin ng mga ito ang mga bútas ng lupa
sa gitna na karimlan, at nagkukulumpong mga anino.

Hasikan mo ako ng mga butil. Ibig kong magkaugat
ang mga ito sa naninilaw, naaagnas na mga buto.
Mula sa abuhing hagdan ng mga ugat ay babangon
ako upang bantayan ka’t maging mga liryong morado!