Halaw at salin ng dalawang tula ni Tin Moe [Ba Gyan] ng Myanmar.
Halaw at salin sa eleganteng Filipino ni Roberto T. Añonuevo ng Filipinas.

Ang Dakilang Panauhin

Naupos ang tabako
At naglaho ang araw.
Ihahatid ba ako?

[“The Great Guest,” 1959]

Panahon ng Disyerto

Mga luha
Isang pinilakang hibla ng buhok
Isang dekadang naglaho

Noong panahong iyon
Ang pulut ay hindi matamis
Nagtampong sumibol ang kabute
At tuyot ang mga bukirin

Mababà ang ulop
At makulimlim ang kalangitan
Tumatakip ang alikabok
Sa riles ng kariton, sinusundan
Ang akasya, gumamela,
At kampanilya,
Ngunit hindi pumatak ang ulan,
At kung tag-ulan man
Ay ano’t tuyot pa rin ang kaligiran

Sa nayon, doon sa tabi ng monasteryo,
Walang batingaw na kumakalembang,
Walang musika para sa pandinig,
Walang nobisyong mga monghe
Walang nagbabasá nang malakas
Tanging ang huklubang katulong
Na kalbo ang nakahandusay
Sa pagitan ng mga haligi

Ay, ang lupain ay tila bunga
Na nahihiyang sumibol
Wala ritong bunga,
Bagkus mga sulyap
Ng kahihiyan at pagdurusa
Kailan mapapawi ang luha
At tutunog ang mga batingaw?

[“Desert Years,” 1976]