Salin ng “Reglas del juego para los hombres que quieren amar a mujeres” ni Gioconda Belli ng Nicaragua.
Salin sa eleganteng Filipino ni Roberto T. Añonuevo ng Filipinas.

Kung iibig ang mga lalaki sa mga babae

I.
Ang lalaking umiibig sa akin
ay marunong humawi ng kortina ng lamán,
arukin ang lalim ng aking mga mata,
at batid na nananahan sa akin
ang malambot,
nababanaagang pagtanggap.

II.
Ang lalaking umiibig sa akin
Ay hindi ako aariin gaya ng kasangkapan
O itatanghal ako gaya ng tropeo ng manlalaro
Bagkus ay magiging matapat siya sa akin
Nang may pagkandili
Gaya ng pagkamatapat at pagkandili ko sa kaniya.

III.
Ang lalaking umiibig nang dalisay sa akin
Ay magiging sintatag ng mga punong seybo,
Matigas at lumililim gaya nila;
Dalisay, tulad ng isang umaga ng Disyembre.

IV.
Ang lalaking umiibig sa akin
Ay hindi magdududa sa aking ngiti
O mangangamba sa paglago ng aking buhok.
Igagalang niya ang lungkot ko’t pananahimik.
Sa mga haplos, titipahin niya ang aking puson
Gaya ng gitara, at ilalabas ang kaluguran
Mula sa kaloob-looban ng aking katawan.

V.
Ang lalaking umiibig sa akin
Ay matutuklasang ako’y maaaring maging duyan
na makapapawi ng kaniyang pasanin o alalahanin.
Isang kaibigan na mapaghihingahan ng matatalik na lihim.
Isang lawa na maaaring lutangan,
Walang pangambang ang angkla ng kaniyang pangako
Ay hahadlang sa paglipad
Sakali’t sumapit iyon sa kaniya na isang ibon.

VI.
Ang lalaking umiibig sa akin
Ay gagawing tula ang kaniyang búhay,
At babalangkasin bawat araw
Habang nakapako ang kaniyang titig sa hinaharap.

VII.
Ngunit higit sa lahat,
Ang lalaking umiibig sa akin ay umiibig din sa bayan,
Hindi bilang abstraktong kategoríyang
Inuusal nang walang ingat
Bagkus bilang totoo at kongkreto
Na ipinakikita niya sa pamamagitan ng paggawa,
At handang ialay ang búhay kung kinakailangan.

VIII.
Ang lalaking umiibig sa akin
Ay makikilala ang aking mukha sa gitna ng bakbakan
At habang nakaluhod sa trintsera,
Iibigin niya ako
Habang sabay kaming bumabaril sa kaaway.

IX.
Ang aking lalaking umiibig
Ay hindi mangangambang ihandog ang sarili
O matatakot na magayuma ng kariktan.
Sa gitna ng plasa na punô ng laksang tao’y
Makasisigaw siya ng “Mahal kita!”
O makahihiyaw nang lubos sa tuktok ng gusali,
Handang ihayag ang kaniyang karapatang damhin
Ang pinakamarikit at damdamin ng tao.

X.
Ang aking lalaking umiibig
Ay hindi tatakasan ang mga kusina
O ang pagpapalit ng lampin ng aming anak,
Ang kaniyang pag-ibig ay gaya ng sariwang simoy
Na tinatangay palayo ang ulop ng panaginip at nakalipas,
Mga kahinaan na, sa ilang siglo ay nagbukod sa amin
Bilang mga nilalang na magkakaiba ang estado.

XI.
Ang aking lalaking umiibig
Ay hindi nanaising maging estereotipo ako
O ihuhulma ako sa pamantayan,
Bibigyan niya ako ng hangin, espasyo,
At pangangalaga upang tumayog at umunlad
Gaya ng rebolusyon
Na ginagawa ang bawat bagong araw
Na simula ng isang bagong tagumpay.

XII.
At ibibigay ko sa aking lalaking iniiibig
Ang pamamahinga, at sa bawat digmaan at gulo
Na sinuong niya’y tutumbasan ko ng ginhawa.
Papalitan ko ng mga ngiti ang kaniyang poot,
At ang kandungan ko’y laan sa kaniyang pananahimik.
Magiging matibay na hagdan ako para sa kaniya,
Kapag ibig kong umabot sa rurok ng kalangitan.
At hindi ko bibilangin kailanman ang aking mga halik
Dahil yaon ay magiging eternal pagsapit sa kaniyang labì.