Salin ng “Wolves” ni Ghassan Zaqtan ng Palestine
Salin sa eleganteng Filipino ni Roberto T. Añonuevo ng Filipinas

Ang mga Lóbo

Ang paglisan ng mga ibon sa kaniyang puso
Ay iniiwang puti ang kapatagan
Na ang kuwento ay puti
At ang pagtulog ay puti
At ang katahimikan ang íkon ng tumatawag.

Sisibol ang halakhak ng buhangin pagbukas ng pinto
Mula sa anggulo ng sindak, ang awit
Para sa matinding taglamig, at ang mga tinig
Ng mga umalis noong nakalipas ay lulundag
Gaya ng mga tipaklong
Kapag binuksan ang pinto.

Hintay, hintay nang sandali
Para pawiin ang luha kahit sandali
Nasa ating bakás
Ang walang patumanggang hinagpis
At ang seramikong ibon. . .
At tingnan pagdaka ang mga kuwintas sa kisame.

Bakit hindi mo patayin ang mga ilaw
O kaya’y pumanatag na maupo

At titigan ang mga prutas sa sahig?

Sumasaid sa katahimikan ang tinig mo sa aking silid
Ang kahimitikan ng mga kaldero
Ang katahimikan ng mga estante
Ang katahimikan ng pagsusulat
Ang katahimikan ng kaligtasan
. . . . . . . . . . . na tinitipon ko nang kung ilang taon
. . . . . . . . . . . nang may tiyaga ng táong mag-isa
. . . . . . . . . . . sa kaniyang hardin sa buong tag-araw
. . . . . . . . . . . o siyang nagpapanumbalik ng pagkawala
Ang pagkawala
Na hindi humihinto.