Magkikita tayo sa langit

Roberto T. Añonuevo

Matatakpan ng laksa-laksang saranggola ang langit,
At lilitaw ang sumisingasing na kabayo at dragon,
Lalangoy sa kaitasan ang mga balyena at lumba-lumba,
Lulutang ang mga kahon, watawat, at ulupong,
Iikot saka aalagwa ang mga leon, kalapati’t mariposa
Hangga’t hindi natin nayayapakan ang ating lupain.
Bakit ang himpapawid ay dapat lagyan ng hanggahan
Ay hindi natin maunawaan. Sasabihin ba nila sa ibon,
“Bawal pumasok dito?” kung nagmula sa ibang lupalop?
Mapipigil ba ang simoy para samyuin lámang nila
Sa lupaing dati nating nililinang, nilalandas, tinitirhan?
Mauutusan ba ang mga isda, korales, at salabay
Sa tadhana ng búhay, gaya ng embargo sa akwaryum?
Ang sinag ba ng araw ay dapat nakakiling sa relihiyon,
Politika, at lahi, at dapat maging monopolyo ng baterya?
Ang ulan ba ay mabubulyawan, ang bukál ba ay dapat
Angkinin lámang ng maykapangyarihan at mayayaman?
Maghahatid ng bulkan ang piling guryon, gaano man
Katayog at kahaba ang mga moog at pader; sisiklab
Ang mga lungsod, lulukob ang nakasusulasok na usok,
At gumanti man ng misil, lason, at uyam ang kalaban,
Mababatid nilang hindi tayo kaaway, bagkus kapatid,
Na may isang Salita.