Salin ng “Pereza,” ni Pablo Neruda ng Chile
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Katamaran

Wala akong trabaho kapag Linggo,
ngunit hindi nagbabalatkayong Diyos.
Mulang Lunes hanggang Sabado
ay ni hindi ako kumakayod,
dahil sadyang tamad akong nilalang:
Kontento akong magmasid sa mga kalye
na may mga tao na lumuluha
sa pagtabas ng bato, o sa opisyales
na may kagamitan o ministeryo.

Ipinipinid ko nang todo ang mga mata
upang talikdan ang mga tungkulin:
Iyan ang tanging dahilan kung bakit
patuloy kong ibinubulong sa sarili
nang ubod-lakas ang tinig,
at sa pamamagitan ng mga kamay
ay hinahaplos sa mga panagimpan
ang mga binti ng dalagang humahangos.

Iinumin ko sa loob ng dalawampung araw
at sampung gabi ang pulang alak ng Chile.
Nilalagok ko ang kulay-amarantong alak
na nakapagpapapintig sa loob, at napapawi
sa lalamunan gaya ng isang isda sa batis.

Idaragdag ko sa testimonyang ito
na pagkaraan nito’y hihimbing at hihimbing
ako nang hindi iwinawaksi ang angking
kabuktutan at ni walang pagsisisi:
Matutulog ako nang napakalalim,
na tila umuulan nang walang patid
sa lahat ng pulô ng daigdig na ito,
naninibat nang may papawiring patak
sa kung anong sisidlan ng mga pangarap.