Month: Enero 2020

Awit ng Bulaklak, ni Paavo Haavikko

/ Roberto Añonuevo / Mag-iwan ng puna

Salin ng “A Flower Song” ni Paavo Haavikko ng Finland
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo,
batay sa bersiyong Ingles ni Anselm Hollo

Awit ng Bulaklak

Naglalaro wari ang mga agoho;
walang humpay ang ulan
ng mga bungang alimusód;
O ikaw, anak ng mangangahoy,
na kasingtarik ng mga bundok,
na kasinggaspang nito’t kasingrilag,
makinig,
kung hindi ka pa napapaibig, kung hindi
ko labis na minahal (ang pinakamapapait
mong salita
noong naghiwalay tayo), ay! makinig—
ang mga bungang alimusód ay umuulan
sa iyo nang masagana, walang patid,
walang awa.

Mga Babaeng Minahal Ko, ni Soonest .I. Nathaniel

/ Roberto Añonuevo / Mag-iwan ng puna

Salin ng “The Women I Loved,” ni Soonest .I. Nathaniel ng Nigeria
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Mga Babaeng Minahal Ko

Ang una’y ang maitim na babae
Na malimit umupo gaya ng lalaki,
At hindi natatakot na bumukaka
Kahit ano pa ang masilip ng mundo.
At madalas niyang sabihin,
“Hayaang saksihan nila
Na ang babaeng ito’y biniyayaan
Ng ga-elepanteng bayag.”

Ang ikalawa, ang tagalalá ng basket
Sa Cameroon.
Imbes na gumamit ng mga arayan
Ay pipiliin ang mga bulbol ng binata,
At kapalit ng badili’y mga pilik nila.
Ang mga kalamitmit sa kaniyang basket
Ay balbas at bigote ng mga lalaki.
Iniimbak niya sa kaniyang sinapupunan
Ang mga serbesa, butil, at bungo
Ng mga pugot na pangarap.

Ang ikatlo, ang asawa ng ama ko,
Na nagsabing ang mga pangungusap
Ng kaniyang búhay ay nakaliligta sa tuldok,
Dahil sinipsip ng malibog ang mga utong
Bago pa magpalaki ng hayop.
Malimit niyang kandungin ako’t paduraan
Sa mga kobra ang aking mga mata,
At aniya, “Nakikita ng bulag ang mahusay,
At di kailangan ang uten para makabuntis.”

May ikaapat, ang matabang Indian.
Alam niya kung paano patayuin ang lubid,
At kayang gawing alak ang tubig,
At gaya ng tunay na anak ng Babel,
Naniniwala siya sa pagsuway sa mga batas.
Noong malanta ang palayan sa aming bayan,
Humabi siya ng seda’t tumanggi sa bitag na pulut.
Iniwan ko ang buhok sa kaniyang kandungang
Kinain ko nang may halong gatas.

Ang puta ng propeta’y pinepeke ang orgasmo,
At hindi ilalayo ang anak sa kaniyang súso,
At hindi hahayaang malaglag ang mga supling.
Pananatilihin niyang siksik ang mga suso
Para tupdin ang tawag ng mga babaero.
Ngunit ang nabigong gawin ng dila ng sanggol
Ay tinupad ng panahon.
Nilamas nito ang mga suso hanggang lumaylay,
At ang kay libog na lalaking gumatas dito
Ay naghanap ng sariwang suso sa Sarajevo.

Pagkaraan, bumaling ako sa aking kapatid
Ngunit wala siyang dibdib.
At wala akong iba pang nagawa
Noong araw na pag-usapan siya at ibinigay
Sa lalaking ang tanging isinusuot ay palda.
Mahal ko rin ang tiya ko,
Na hindi ipinagmamalaki ang pag-ihi sa pader.
Sa ganitong panahon ay natuto akong maghanap
Sa ibang lugar, at mamuhay doon nang taglay
Ang mga pilat ng liwanag.

Rekwerdo, ni Roberto T. Añonuevo

/ Roberto Añonuevo / Mag-iwan ng puna

Rekwerdo

Roberto T. Añonuevo

Ang mariposa sa rosal ay lumikwad-likwad,
. . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . .nakihapon sa punongkahoy;
inaasam wari ang sanlibong gabi’t
. . . . . . . . .. . . . . . . . .huni ng mga plawta ang panaginip.
Tumatalaytay sa bahagharing salamisim,
. . . . . . . . .. .. . . . . . . . . .estrelya ang mga pakpak na kumikisap—
binubuksan ang lihim na pusod ng bangin.

Ang Banoy, ni Miltos Sahtouris

/ Roberto Añonuevo / Mag-iwan ng puna

Salin ng “Ο αετός” (The Eagle), ni Miltos Sahtouris ng Greece
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Ang Bánoy

Noong natutulog siya
ang bánoy
ay bumulusok
na patay
sa kaniyang higaan
noong natutulog siya
ang kalapati’y
humapon
sa kaniyang kanang
kamay

Ang bánoy
ay itinilapon sa bangin
ng kaniyang duguang
mga daliri
ang kalapati’y
pinipiga at inihahagis
ng kaniyang duguang
mga daliri tungo
sa bákol

Noong nagising siya
ang bánoy
ay nakatindig
nang tuwid
sa kaniyang higaan
noong nagising siya
ang patalim
ay pinutol
ang kaniyang kanang
kamay

Marahil, ni Nikos Engonopoulos

/ Roberto Añonuevo / Mag-iwan ng puna

Salin ng “Ισως” (Perhaps) ni Nikos Engonopoulos ng Greece
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Marahil

Umuulan . . . Ngunit nalulungkot akong sabihin: Iyon ang bahay, ang malaki, napakalaking bahay. Hungkag iyon. Wala ni isang bintana, at may mga balkonahe at malaking tsimenea. Isang batang babae ang nakaupo roon, ang batang walang mga mata, at tangan ang bulaklak na kahalili ng kaniyang tinig. Tanong niya:

—Shay, ano ba ang pinupukpok mo ngayon, sa buong araw?

—Ay, wala. . . wala. Nakikipag-usap ako kay Homer.

—Ano, si Homer, ang makata?

—Oo, si Homer na makata, at sa isa pang Homer, siyang mula sa Voskopojë, na gumugol ng buong buhay sa mga punongkahoy, at tila ba isang ibon, ngunit kilala bilang ‘tao ng taytay’ sa mga kapitbahayang malapit sa lawa.

Ulan sa Madaling-araw, ni Du Fu

/ Roberto Añonuevo / Mag-iwan ng puna

Salin ng “朝 雨,” ni Du Fu ng People’s Republic of China
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Ulan sa Madaling-araw

Sumisipol sa liwayway ang malamig na hangin
na tangay ang mga ulop ng ilog, sakâ dumilim.
Nagtago ang mga bibe sa karatig na pulô;
sa tigmak na sanga, mga layanglayang ay nupò.
Sina Huang at Qi sa wakas ay lumiban sa Han ;
di nakipagkita sina Chaofu at Xu You kay Yao .
Natitira sa kubol ko ang isang basong alak;
mabuti’t nakaraos sa maginaw na magdamag.

Ikaanim na Palapag, ni Bruno K. Öijer

/ Roberto Añonuevo / Mag-iwan ng puna

Salin ng “6:E Våningen,” ni Bruno K. Öijer ng Sweden
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Ikaanim na Palapag

hindi ka na giniginaw
hindi nagugutom o nauuhaw
naibigan mo ang búhay
hindi kailanman naligaw sa paglalakbay

nahihiga ako rito, naririnig ang tiyád mo
palabás kapag gabi, hinuhubaran
ang ilog at
ang tubig ay itinatabi sa iyong katawan

Katulad mo, ni Roque Dalton

/ Roberto Añonuevo / Mag-iwan ng puna

Salin ng “Comu tú,” ni Roque Dalton ng El Salvador
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Katulad mo

Katulad mo, mahal ko
ang pag-ibig, ang búhay, ang halimuyak
ng mumunting bagay, ang bughaw
na tanawin ng mga araw ng Enero.

At kumukulo ang aking dugo,
at ako’y napapahalakhak  sa pamamagitan
ng mga matang batid ang búko ng mga luha.

Nananalig akong marikit pa rin ang mundo;
gaya ng tinapay, ang panulaa’y para sa lahat.

At ang mga ugat ko’y hindi magwawakas
sa akin, bagkus sa mga lingid na dugo
nilang nakikibaka para sa búhay,
pag-ibig,
mumunting bagay,
tanawin at tinapay,
ang panulaan para sa lahat ng nilalang.

Linggo, ni Werner Aspenström

/ Roberto Añonuevo / Mag-iwan ng puna

Salin ng “Söndagen,” ni Werner Aspenström ng Sweden
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Linggo

Sapagkat hindi na ito maibabalik,
hindi ko malilimot ang araw na ito.
Umahon ang araw sa silangan at lumubog sa kanluran,
at inihabilin sa mga bituin ang kalangitan
at sa sasakyang pangkalawakang mag-isang lumulutang.
Nagwika ang radyo, at umawit palagós sa bukás na bintana,
mula sa likuran ng walang kamatayang mapupulang santan.
Sa pamamagitan ng gunting, hinamig ng isang babae
ang ilang kumpol ng duhat
at dinala sa loob ng kusina.
Doon sa bakuran, sa ganap na oras ng panggabing balita,
isang bata ang nakaluhod sa tabi ng kaniyang iskuter
at lugod na lugod sa pagpapasiklab na isparkplag.

 

Nakita ko ang punongkahoy, ni Edith Södergran

/ Roberto Añonuevo / Mag-iwan ng puna

Salin ng “Jag såg ett träd,” ni Edith Södergran ng Sweden
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Nakita ko ang punongkahoy

Nakita ko ang pinakamalaking punongkahoy
na hitik sa mga bungang saleng na di-maabót;
nakita ko ang malaking simbahang nakabukás
ang bukanang pinto’t lahat ng naglalakad sa labás
ay maputla at malakas at handang mamatay;
nakita ko ang babaeng nakangiti at de-pulbo
na nakipagsugal upang subukin ang suwerte
at nasaksihang siya’y natalo rin sa bandang huli.

Isang bílog ang iginuhit paikot sa mga ito
at walang sinuman ang makahahakbang dito.