Salin ng “Quand j'aurai du vent dans mon crane,” ni Boris Vian ng France
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo Kapag sumasalpok sa aking bungo ang simoy
Kapag sumasalpok sa aking bungo ang hangin
Kapag binalot ng lungting lumot ang aking mga buto
Aakalain mong nakita ang ngiting matamlay
Ngunit higit ka lamang na magugulumihan
Dahil nahubad ko na
Ang kaligirang plastik
Plastik tik tik
Na ang mga daga’y nginangata doon
Ang aking mga laruan, ang pampatalas ng memorya
Ang aking mga binti, binabalatan ang aking bayúgo
Ang aking mga hita, ang puwitan
Na inilalapat ko sa upuan
Ang aking mga fistula, ang aking buhok
Ang mga asul na matang kaakit-akit
Ang matitigas, pantay na panga
Na ginamit ko sa pagsakmal sa iyo
Ang matangos na ilong
Ang aking puso ang aking atay——mga kahanga-hangang
Bagay na bumubuo ng katanyagang likha ng pangalan ko
Sa piling ng mga duke at dukesa
Sa piling ng mga abad at asno
At ng mga tao na kasama sa hanapbuhay
Hindi ko na muling tataglayin pa
Itong munting malambot na posporo
Itong utak na nagsisilbi sa akin
At nagbababalang tatakas ang búhay
Sa mga lungting buto, ang hangin sa moldeng ito
Ay, nabatid kong sadyang napakahirap ang tumanda. . . .
Alimbúkad: Living poetry for humanity. Photo by Jonathan Borba on Pexels.com
Ang Araw
Itinitindig sa rabaw ng palad
ang mga templo, at kung ito’y mito,
nagaganap ang lahat sa kisapmata.
Inilaan laban sa lindol at bagyo,
o mababagsik na digma at salot,
ang kagila-gilalas na impraestruktura
ang magiging anyo mo
at magiging amo ng susunod sa iyo:
Planado ang mga haliging tugmâ’t sukát,
na tinuklas marahil ni Pingala
sa balangkas ng Maatra Meru,
para itong reenkarnasyon o kombinasyon
ni Hemachandra at ni Balagtas
sa laberinto ng mauulap na payëw,
inaagusan ng batis ng sinaunang lingam
ngunit pagsusumundan gaya sa Darangën
at balagtasan.
Ang mga salita sa iyong mga kamay
ay mamamatay at mabubuhay
o mabubuhay at mamamatay
nang paulit-ulit,
madaragdagan, mababawasan
ng libo-libong pahiwatig,
ng libo-libong pakahulugan,
mahuhulaan, at magiging muhon,
hanggang suwayin muli ang wakas.
Ang mga templo ay kukuyumin mo,
at maglalaho nang kung ilang siglo—
upang sa takdang araw
ay muling sumilang sa ngalan mo,
maalindog at imperyal,
at itanghal sa isang pagdiriwang
na susulatin kong epiko para sa iyo.
Alimbúkad: Poetry passion unlimited. Photo by Chevanon Photography on Pexels.com
PasakalyeRoberto T. Añonuevo
Naglalampungang
pusàkalye sa ibabaw ng bubungan
nitong lungsod ang bagyo,
masungit na rambol ang kalmot at kagat,
waring may sampung askal na kaaway,
gayong ramdam na init na init,
taglay ang alimpuyo’t dagudog,
hindi kami pinatulog kagabi
habang pinalulubog kami
sa sindak
kasabay ng hagibis ng agos ng ilog
na pinagpapantay sa baha ang mga bahay.
Nang makaraos ang kalikasan,
para kaming kuting na iniluwal sa banlik,
kumakawag-kawag, nang dahil sa pag-ibig.
Alimbúkad: Unwavering poetry soul. Photo by Aleksandr Nadyojin on Pexels.com
Salin ng “Elegy in the Classroom,” ni Anne Sexton ng USA
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo Elehiya sa Silid-aralan
Sa isang payak na silid-aralan, na ang mukha mo’y
maringal at katumbas ng lahat ng bagay ang mga salita,
natagpuan ko itong tabatsoy na humalili sa puwesto mo;
at naghunos kang magulo, at tumatalungko sa pasamano,
at hindi masasalungat ang pagkakaluklok doon,
gaya ng malaki, matabang palaka,
na minamasdan kami samantalang nakahugis V
ang de-lanang mga binti.
Gayunman, dapat kong hangaan ang iyong kahusayan.
Kaaya-aya sa sinop ang kabaliwan mo.
Hindi kami mapakali sa aming mga upuan
at nagkukunwang iniisa-isang ilista nang pahanay
ang katotohanan ng iyong bigating kulam
o balewalain ang mapintog, bulag mong paningin
o ang prinsipe na kinain mo kahapon
at siya pa namang mautak, mautak, mautak.
Alimbúkad: Unbreakable poetry soul. Photo by Tima Miroshnichenko on Pexels.com
Salin ng “Shapes,” ni Kalilah Enriquez ng Belize
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo Mga Hugis
kung ang mga puso’y
may hugis lámang ng mga bituin
at káyang maghayag ng kalidad
ng bituing-dagat
upang pasuplingin muli
ang naglahong bahagi
sa sandaling ito’y mabakli
Salin ng “Love You to Life,” ni Kalilah Enriquez ng Belize
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo Sabik Magmahal
Heto ang aking mga lalaki.
Makasarili ako sa piling nila
at labis na mapagsanggalang
sa atas ng pangangailangan.
Nanaisin kong sabihin nilang
ibig nilang mabuhay para sa akin
kaysa mamatay para sa akin.
Mamahalin ko sila habambuhay
hangga’t makakaya ko.
At kung hahayaan nila ako’y
itatrato sila nang mabuting-mabuti.
Bubusugin sila ng pagkain habambuhay
at iibigin nang hindi nila naranasan noon.
Ngunit malimit nila akong iniiwan
kayâ mahigpit akong nakakapit sa isa
hanggang maglaho rin siya.
Alimbúkad: Rebuilding life through poetry. Photo by Mark Walz on Pexels.com
Salin ng tula ni Chu Yohan ng Hilagang Korea
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. AñonuevoBúhay, Kamatayan
Palubog na araw ang búhay, ang dagat ng dugo,
at napakalakas na humihiyaw na kalangitan.
Madaling araw ang kamatayan, maputlang ulop,
dalisay na hininga na suot ang puting panluksa.
Ang búhay ay kumukutitap na kandila.
Ang kamatayan ay kumikislap na diyamante.
Ang búhay ay isang komedya ng pighati.
Ang kamatayan ay nakapakarikit na trahedya.
Kapag nilalamon ng daluyong ang bundok,
at ang taghoy ng simoy ay dumaraing sa pálo,
umaapaw sa gabi ang niyebeng wala ni kaluskos,
at humahalakhak ang ga-pakpak na sinag-buwan.
Padahilig na daan ang búhay tungo sa hukay.
Ang kamatayan ay liwayway ng bagong búhay.
Ay, ang masinop na pagkakahabi ng Kamatayan——
ang sagradong sinag na kaloob sa delubyo ng búhay.
Alimbúkad: Mapping the world through translation. Photo by Taryn Elliott on Pexels.com
Salin ng tula ni Chu Yohan ng Hilagang Korea
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. AñonuevoTunog ng Ulan
Umuulan.
Marahang ibinuka ng gabi ang mga pakpak nito,
at bumubulong sa bakuran ang ulan
gaya ng mga sisiw na palihim na sumisiyap.
Patunáw ang buwan na singnipis ng hibla,
at bumubuga ang maligamgam na simoy
na tila aapaw mula sa mga bituin ang bukál.
Ngunit ngayon ay umuulan sa gabing pusikit.
Umuulan.
Gaya ng mabuting panauhin, umuulan.
Binuksan ko ang bintana upang batiin siya,
ngunit nakatago sa bulóng ang patak ng ulan.
Umuulan
sa bakuran, sa labas ng bintana, sa bubong.
Nakatanim sa aking puso
ang masayang balitang lingid sa iba: umuulan.
Alimbúkad: Reconstructing ideas through translation. Photo by Ashutosh Sonwani on Pexels.com
Salin ng klasikong tula ni Muuija (1178–1234) ng Korea
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo Saging
Nasa puso nito ang lungting kandila——walang sindi’t wagas;
Ang dahon ay tunikang bughaw na pumapagaspas ang manggas.
Ito ang nakikita ng makata kapag lasing ang tingin.
Pakibalik na lamang agad sa akin ang tanim kong saging.
Alimbúkad: Reconstructing the past through translation. Photo by Viktoria Slowikowska on Pexels.com
Salin ng “kommentar,” ni Ernst Jandl ng Austria
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevopuná
na hindi kailanman
niya isusulat
ang kaniyang talambuhay
dahil ang búhay niya
sa kaniyang pananaw
ay punô ng sukal
na tanging kakaunting
punto, at pawang duguan
ang kaniyang natatandaan
ngunit hindi
siya magbabantulot
na dumukal sa dumi
at hugutin doon
ang marahil
ay magagamit na bagay
para sa panulaan
na kasuklam-suklam
na layon niya sa búhay
Alimbúkad: Poetry ideas matter. Photo by Mads Thomsen on Pexels.com
