Kuwentong Buday-buday
ni Roberto T. Añonuevo
  
 Nakaputong sa kaniya ang ginintuang
 kaharian,
 ngunit panatag siyang nakapikit,
 waring lumulutang sa langit,
 at natigatig ako nang siya’y matagpuan.
  
 “Ikaw ba ang anak ng emperador?”
 at kinusot ko ang aking paningin.
  
 Sa isip ko’y nagtatambol ang talón 
 sa di-kalayuan. Sumisipol ang amihan, 
 at nagsimulang umambon 
 ng mga dahon.
 Nagpapahinga ang kalabaw sa sanaw.
  
 Dumilat siya; at nang tumitig siya 
 sa akin ay tila nadama ko ang bigat 
 ng ginintuang putong, 
 at ang mga gusaling aking tiningala
 ay ano’t naging kalansay 
 ng dambuhalang palasyo sa gubat.
  
 Walang ano-ano’y hinubad niya 
 ang korona.
 At ngumiti 
 ang matabang singkit na kalbo
 na ngayon ay mundong nasa kamay ko:
  
 ang alkansiyang kumakalansing sa barya.