Salin ng “Quasi una fantasia,” ni Eugenio Montale ng Italy
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo
Agaw-guniguni
Sumisilang ang araw, at natunugan ko ito
sa antigong pinilakang luningning
sa mga dingding:
tumitingkad sa sinag ang mga bintanang pinid.
Bumabalik muli ang paglitaw ng araw
nang walang kalat-kalat na tinig
at matatandang ingay.
Bakit? Naguguniguni ko ang mahiwagang araw
upang salungatin ang laro ng mga oras
ng pagkakapare-pareho. Ang lakas na naipon
sa walang malay na mago nang napakatagal
ay aapaw. Ngayon ko ipakikita ang sarili
at sasakupin ang matataas na bahay, ang hungkag
na abenida.
Tatanawin ko ang lupain ng lantay na niyebe
ngunit walang halaga, na tila napapanood sa iskrin.
Dadausdos ang makupad na sinag mula sa gabulak
na langit.
Ang masisiglang kahuyan at buról na may liwanag
na lingid sa paningin ay aawitin sa akin
ang kanilang malugod na muling pagbabalik.
Masaya ko namang babasahin ang mga itim
na pahiwatig ng mga sanga sa kaputian,
tulad ng kinakailangang alpabeto.
Lahat ng nakalipas ay matitipon
sa isang bahagi sa harapan ko.
Walang tunog ang makasisira
sa aking nag-iisang kaligayahan.
Papagaspas sa eyre
ang isa o dalawang labuyo,
o kaya’y pipiliin nitong dumapo sa poste.
Alimbúkad: Recreating the world through poetry. Photo by Pixabay on Pexels.com