May-akda: Roberto Añonuevo

Para sa Kanilang Darating, ni C.P. Cavafy

/ Roberto Añonuevo / Mag-iwan ng puna

Salin ng “For Them to Come,” ni C.P. Cavafy ng Greece
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Para sa Kanilang Darating

Sapat na ang isang kandila. . . . . . . . . .Ang kulimlim nitong sinag
ay higit na angkop, . . . . . .. . . . . . . magiging higit na mabuti
kapag dumating ang mga Anino, . . . ang mga Anino ng Pag-ibig.

Sapat na ang isang kandila. . . . . . .. . . Ngayong gabi, ang silid
ay hindi dapat nakasisilaw. . . . . . Lubog nang ganap sa pagninilay
at sa mungkahi, . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .at sa mahinang ilaw—
kayâ masidhi sa pagninilay, . . . . . . . mangangarap ako ng bisyon

para sumapit ang mga Anino, . . . . . .ang mga Anino ng Pag-ibig.

Alimbúkad: World Poetry Marathon for Humanity. Photo by Christian Holzinger @ unsplash.com

Awit ng Siraulo, ni Émile Verhaeren

/ Roberto Añonuevo / Mag-iwan ng puna

salin ng “Chanson de Fou,” ni Émile Verhaeren ng Belgium
salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Awit ng Siraulo

Ang mga daga sa kanugnog na libingan,
noong tanghaling-tapat,
ay hayok na kampanang humihiging.

Nginangasab nila ang mga puso ng patay,
at nagsitaba sa pagsisisi.

Nilamon nila ang uod na kumakain ng lahat
at walang hangga ang kanilang gutom.

Heto ang mga daga
na ngumangatngat sa daigdig
mula itaas hanggang ibabang panig.

Alimbúkad: World Poetry Marathon for Humanity. Photo by Mohammad Fahim @ unsplash.com

 

Tatlong Tula ni Federico García Lorca

/ Roberto Añonuevo / Mag-iwan ng puna

Salin ng tatlong tula ni Federico García Lorca ng España
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Tanawing Walang Awit

[Paisaje sin cancion]

Bughaw na langit.
Dilaw na bukid.

Bughaw na bundok.
Dilaw na bukid.

Sa sunóg na kapatagan
ay bumagtas ang olibo.

Ang solong
olibo.

Alimbúkad: World Poetry Marathon for Humanity. Photo by Paolo Chiabrando @ unsplash.com

Panganorin

[Horisonte]

Ang araw na walang sinag
ay nápon sa lungting hipák.

Nasa lilim niyong pampang
ang bangkang nanánagínip,
at ang tapat na kuliling
ay sinusukat ang lungkot.

Sa dati kong kaluluwa
ay tumunog ang maliit
na pinilakang kalatong.

Panganorin [Horizon].

Mangingisda

[Pescadores]

Ang mga gugò
ng dambuhalang punòngkahoy
ay namimingwit ng bibihirang
mga tópo sa lupa.

Ang alosay sa likuran ng sanaw
ay namimingwit ng mga ruwisenyor.

Alimbúkad: World Poetry Marathon for Humanity. Photo by Kal Visuals @ unsplash.com

Usapang Nietzsche at Goethe, ni Christian Morgenstern

/ Roberto Añonuevo / Mag-iwan ng puna

Salin ng dalawang tula ni Christian Morgenstern ng Germany
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Para kay Nietzsche

[An Nietzsche]

Mauuna kang bumagsak dahil sa kahangalan;
Para sa akin, ikaw nga ang alak at tinapay.
Anumang dulot sa akin ay dulot mo sa lahat
Kung sadya silang kauri ko at pawang kaantas.

Alimbúkad: World Poetry Marathon for Humanity. Image courtesy of Boston Public Library @ unsplash.com

Ang Iskolar at si Goethe

[Der Gelehrte und Goethe]

Anumang petsang banggitin ay batid ko ang teksto;
Ngunit ang kalooban ko’y hindi niya ginulo.

Alimbúkad: World Poetry Marathon for Humanity. Photo by Marcel Strauß @ unsplash.com

Dalamhati, ni Georg Trakl

/ Roberto Añonuevo / Mag-iwan ng puna

Salin ng “Klage,” ni Georg Trakl ng Austria
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Dalamhati

Ang Pagtulog at ang Kamatayan, na agilang
mapapanglaw,
ay nagpaikot-ikot sa kaniyang ulo:
Ang ginintuang hulagway ng tao
ay nilapa ng malamig na alon
ng eternidad. Sa nakakikilabot na mga bangin,
ang mala-lilang katawan ay nadurog.
At ang maitim na tinig ay nagdadalamhati
sa ibabaw ng dagat.
Kapatid ng maunos na panggigipuspos,
masdan ang bagabag na bangkang lumubog
sa ilalim ng mga bituin,
ang napakatahimik na mukha ng gabi.

Alimbúkad: World Poetry Marathon for Humanity. Photo by Adam Dore @ unsplash.com

Ang Bagon at ang Bangin, ni Robert Bly

/ Roberto Añonuevo / Mag-iwan ng puna

Salin ng “The Wagon and the Cliff,” ni Robert Bly
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Ang Bagón at ang Bangín

Pumalya ang túlos at nahulog sa bangin ang bagón.
Umalis sandali ang doktor at namatay ang bata.
Mauusisa natin si Emerson sa ganitong pagkakataon.

Huwag isiping ang mga tao lámang ang masiba.
Kapag umimbulog ang uwak, ang kakatwang pakpak
Nito’y maisasakay ang libong Mandela sa Pulô.

Labis na tinalikdan ni Hipppolitus ang mga babae
At ang Dilag ng Dagat ay nagpasiya laban sa kaniya.
Nayag ang mga kabayo niyang kaladkarin siya sa batuhan.

Umawit ang mga punay mula sa mga poste ng bákod
Noong paslit akong pinupukaw ang buong nayon.
Ngunit ang buto sa dibdib ng punay ay katedral ng mithi.

Ginagawa tayo minsan ng mga santo na tila mas mabuti.
Ang mga ninuno natin, sa mga retrato sa pasaporte nila,
Ay batid ang paswit ng ibong inihuhulog palabas ng pugad.

Sapagkat nakasanayan ko na ang mabigo,
Humihihip sa mga tulang ito ang usok ng kalungkutan.
Ang mga tulang ito’y bintanang binuksan ng simoy-taglamig.

Alimbúkad: World Poetry Marathon for Humanity. Photo by Randy Fath @ unsplash.com

Naglalayag Ako sa Taglagas, ni David Stefansson

/ Roberto Añonuevo / Mag-iwan ng puna

Salin ng “I Sail in the Fall,” ni David Stefansson ng Iceland
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Naglalayag Ako sa Taglagas

I
Naghihingalo ang tag-araw, naghihingalo,
At ang lamig ay hininga ng taglagas.
Nag-aalburoto ang mga alon
At hinahampas ang rompeolas.
Hinipan ang mga dahon mula sa mga sanga.
Namumulá ang mga labì ng mga bata.
Nagsilisan ang mga ibon. Nahigit ang mga kable
Ng mga mga barkong dumanas ng mga bagyo.
Yumuyuko ako sa matinding kapangyarihan.
Nahahatak ako ng lihim na kamay.
At ang dagat— nananawagan ang dagat
Sa himig na bigo akong maunawaan.
Ako ang ibon na naglalandas,
Ang barko na hinihipan ng mga unos.
Ang awit ko ay awit ng paglisan.
Dumating ako, at ako ay lilisan.

II
Nanguna ang bagyo palayo sa pantalan.
Sumalpok ang alon sa pader ng dagat.
Nagmula ako sa timog noong tag-araw
At naglayag noong taglagas.
Hindi kayang pigilin ako ng mga dasal.
Nilagot ko ang mga sagradong ugnayan—
Iniwan ang babaeng sinasamba ko,
Ang lupain na rurok ng aking kabataan.
Tinalikdan ko nang sandali ang barko
Upang bigkasin ang mga pamamaalam.
Ngunit ang awit ko ay awit ng paglisan.
Dumating ako, at ako ay lilisan.

III
Kinainggitan ko ang lahat ng malilibak mo,
Ikaw na hanging nagpapadaluyong sa laot—
Ang araw na nagniningning sa kadakilaan,
At ang mga lupaing nahihimlay;
Ang mga rurok sa kristal na kariktan,
Tahimik at kataas-taasan;
At ang espingheng nagtatago ng lihim,
Habang nalalagas ang iba’t ibang taon.

IV
Isinilang ako ng dayaray at daluyong
Mula sa iba’t ibang lupain.
Hindi ako humihiling ng mga papuri
O nagpapahalagang kamay.
Ibig ko’y basbasan sa pakikipagkaibigan,
Ngunit saanman ay malimit mag-isa,
Ang karaniwang tao na walang bayan,
Ang palaboy sa bawat sona.
Ngunit ang awit ko’y awit ng paglisan.
Humahampas ang alon sa rompeolas.
Nagmula ako sa timog sa tag-araw
At naglalayag sa taglagas.

Alimbúkad: World Poetry Marathon for Humanity. Painting titled “The Cannon Shot.” Date: 1680. Institution: Rijksmuseum. Provider: Rijksmuseum. Providing Country: Netherlands. Public Domain

Venice, ni Friedrich Nietzsche

/ Roberto Añonuevo / Mag-iwan ng puna

Salin ng “Venedig,” ni Friedrich Nietzsche ng Germany
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Venice

Tumambay ako kamakailan
sa tulay noong kayumanggi ang gabi.
Mula sa malayo’y lumitaw ang awit:
Gaya ng bulawang patak, unti-unti itong umapaw
sa nanginginig na rabáw.
Mga gondola, ilaw, at musika—
Lasing itong umahon tungo sa takipsilim.
Ang kaluluwa ko, na instrumentong de-kuwerdas,
ay kusang tinugtog, nang di-halatang nababaliw,
ang lihim na awit ng gondola,
habang kumakatal sa kumikislap na ligaya.
May nakinig kaya rito?

Alimbúkad: World Poetry Marathon for Humanity. Photo by Karsten Würth, titled “Venice, Italy,” @ unsplash.com

Huwag matakot mamatay sa daan, ni Alexander Blok

/ Roberto Añonuevo / Mag-iwan ng puna

Salin ng bahagi ng “Mga Berso ukol sa Babaeng Marikit,” ni Alexander Blok ng Russia
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Huwag kang matakot mamatay sa daan

Huwag kang matakot mamatay sa daan.
Katoto’t kaaway ay hindi sagabal.
Makinig sa wika nitong paglilingkod
Upang mahigtan mo ang saklaw ng takot.

Siya ay bababa patungo sa iyo.
Kung alipin ka man o bulok ang mundo’y
Hindi ka na muling luluhod sa ningning
Sa kakawang anyo at dukhang imahen.

Dahil siya’t ikaw ay iisang batas,
Ang dakilang utos ng Nakatataas.
Hindi ka bilanggo sa sukdulang hapdi’t
Kawalang pag-asang eternal ang gawi.

5 Hulyo 1902

Alimbúkad: World Poetry Marathon for Humanity

Sukdulang Luningning, ni Jorge Luis Borges

/ Roberto Añonuevo / Mag-iwan ng puna

Salin ng “Ultimo Replandor,” ni Jorge Luis Borges ng Argentina
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Sukdulang Luningning

Malimit nakayayanig ang takipsilim
gaano man ito karangya o kapayak,
ngunit higit na nakayayanig
ang pangwakas, desperadong ningning
na nagiging kalawang ang karaniwan
kapag ang panganorin ay wala nang alaala
ng hambog na rikit ng araw na papalubog.
Kay hirap pigilin ang gayong liwanag,
sagad na sagad at naiiba,
ang naguguniguni ng tao na takot sa dilim
at ipinapataw sa espasyo,
at kisapmatang nauupos
sa sandaling mabatid ang balatkayo nito,
ang paraan na nababasag ang panaginip
kapag natauhan ang himbing sa pananaginip.

Alimbúkad: World Poetry Marathon for Humanity