Impresyon mula sa Manlalakbay, ni Roberto T. Añonuevo

Impresyón mulâ sa Manlálakbáy

Roberto T. Añonuevo

Hálos mamúwalán ng lupà ang nakápahilíg na ántigong abrám sa hardín ng mga rosál at santán—íbig mágsalitâ bágo tulúyang bawìan ng estétikang hiningá sa tabí ng babáeng kagampán at nakáupô sa batúmbuháy at naghíhintáy bagá sa káwal na bána—samantálang nanunúngaw sa ipuípo ng mga lamók ang matandâng bubúli na walâng tínag at nakátingalâ doón sa bungangà  na warì bang hinúhulàan ang ambón at bahâ. Ngúnit ipagkakánulô ng umágang sínag mulâng kaliwâ pa-kanán, na tagláy ang hágod na malamyós, mapáglarô, magaán, bukód sa may matitingkád na kúlay pástoral, ang anumáng madilím na pángitáin at sényales ng lungkót. Maráhil naságap din itó ni Camille Pissarro at naigúhit na éhersísyo sa kaniyáng kuwadérno, ngúnit nang isínasálin na niyá ang tagpô sa kámbas, walâng anó-anó’y umulán ng mga bála, bumagsák na párang bulalákaw ang mga éropláno’t bómba, lumúkob ang maitím na úsok, lumúsob ang mga tangké ng hukbó at hálos lipúlin ang lahát ng makítang aníno o hulagwáy, kayâ napilítan siyáng tumákas kung saán, dalá-dalá ang kaniyáng dî-natápos na píntura at ibá pang ináakalàng óbra máestra. Dáhil nagsawà na ang píntura ng pintór na magíng órdináryong píntura, at nábuwísit sa ikinákahóng kariktán sa púsod ng lagím, naisípan nitóng lumundág nang kusà mulâng kámbas túngong papél sa bisà ng íntersemyótikong hókus-pókus, na nagkátaóng isinúlat namán ng isáng makatàng Frances, págdaka’y isinálin sa sanlíbong wikà ng lupálop nang magkápakpák ang balità, at nang mabása isáng áraw ng pihíkang Tagálog sa wébsayt ng elektrónikong aklát na mukhâng néoimprésyonísta ay walâng pasíntabìng biniròng, “Tulâ, datapuwâ hindî magalíng!” Sumiglá biglâ ang hulagwáy nang mariníg ang gayóng puná, sapagkát nakapasá kahit paáno sa pagkámatulàin ang kaákuhán, at warìng nagkároón itó ng katwíran úpang magbíhis ng tésturang baság-baság na búbog o lámat sa padér, dumiín ang ipinátong na hágod na ánimo’y natuyông dugô mulâ sa anónimong bárbaro na itinápon sa hardín ng mga rosál at santán, dî-máipagkákailâng kagilá-gilalás ang panloób na tugmâang wagás at humáhagupít ang páhiwátig pagsápit sa pandiníg, hindî man yaón masakyán ng kóntemporáneong panánalinghagàng hinahábol ng, o tumatákas sa, kápahámakán. Nagpatúloy ang tránspormasyón ng tulâ nang higít sa únang bisyón ni Pissarro, nagpaláboy-láboy sa Kálye Líbertad, maláy na maláy sa pagkátimawà, hanggáng ang pagkámagalíng na tinágurîán ng mapánudyóng Tagálog ay warì bang nagíng katumbás ng prínsesang tinálikdán ang rangyâ at láyaw ng kaniyáng tradisyón, at nangibáng-báyan sa píling ng kabiyák—na ang pagmámahál ay hindî maáabót ng elegánteng pinsél o magárbong panulát.

Alimbúkad: Epic rolling poetry without borders. No to censorship. Yes to freedom. Yes to Poetry! Photo by W W on Pexels.com

Para sa Kanilang Darating, ni C.P. Cavafy

Salin ng “For Them to Come,” ni C.P. Cavafy ng Greece
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Para sa Kanilang Darating

Sapat na ang isang kandila. . . . . . . . . .Ang kulimlim nitong sinag
ay higit na angkop, . . . . . .. . . . . . . magiging higit na mabuti
kapag dumating ang mga Anino, . . . ang mga Anino ng Pag-ibig.

Sapat na ang isang kandila. . . . . . .. . . Ngayong gabi, ang silid
ay hindi dapat nakasisilaw. . . . . . Lubog nang ganap sa pagninilay
at sa mungkahi, . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .at sa mahinang ilaw—
kayâ masidhi sa pagninilay, . . . . . . . mangangarap ako ng bisyon

para sumapit ang mga Anino, . . . . . .ang mga Anino ng Pag-ibig.

Alimbúkad: World Poetry Marathon for Humanity. Photo by Christian Holzinger @ unsplash.com

Uwi, ni Roberto T. Añonuevo

Uwi

Roberto T. Añonuevo

Nagbabantay kahit ang mga tuta
sa pinto ng karimlan
tuwing ginagabi ka sa pag-uwi.

Lumalalim ang panahon
at lumuluha ang gripo
na pihitin man ay pilit
isinasalaysay ang terminal,
dam, at metro mong naabot.

Pelikula ng megalopolis
at paniking lumilipad,
ang anino’y lilikwad-likwad.

Sumisimoy ang panalangin
na makabalik ka,
at may magulang na balisa
kapag kulang ang supling,
at nag-iisip ng maisasaing.

Marahil, ang mithing gatas
ay mapapalitan ng katakatayak,
para sa gabing bumabagal.

Magtatakbuhan ang mga tuta
kapag may kumaluskos sa bakuran.
At magsisiyasat ang mga ilong:
Isang nobela ng pagtuklas
na lumulundag sa malalayong
planeta.

Alimbukad: World Poetry Marathon for Humanity

Ang mahabang hanay ng mga poste sa kalye, ni Georges Rodenbach

Salin ng ““Les réverbères en enfilade . . .” ni Georges Rodenbach ng Belgium
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Ang mahabang hanay ng mga poste sa kalye

Ang mahabang hanay ng mga poste sa kalye’y
Sinisindihan ang malulungkot nitong ilaw
Araw-araw, gaya ng dapat asahan,
At lumilikha ng laro ng mga tahimik na anino,
Na sumasapit at humahayo.

Hindi ba nilalagnat ang Lungsod
Kapag gabi?
Wari’y padilim nang padilim ang paligid;
At inihihimutok ng simoy ang isang tao
Na nabigong gumaling muli ang sakít;
Umaalingawngaw ang mga kampanilya
Para sa pangwakas na orasyon;
Sumisipol ang hangin dahil sa katahimikan;
Ang mga álamo, na pinipigil ang mga dahon,
Ay nangangambang lumikha ng ingay;
Walang yabag ang mga naglalakad sa gitna
Ng ulop, gaya doon sa silid o tabi ng higaan. . .

Bumubulong ang tubigan sa ilalim ng arko
Ng mga sinaunang tulay;
Tila ba nagdarasal nang may buntong-hininga,
Ngunit para sa anong dahilan?

Hindi ba lumalala ang anták ng Lungsod
Ngayong gabi?
Ang mga ilaw ng mga poste sa kalye’y
Kimkim ang pangwakas na siklab ng pag-asa;
Kawangis niyon ang mga mata,
Ang mga handog na panatang lagablab,
Ang mga guniguning apoy at paningin.

O, mga poste ng ilaw! Nagpaparamdam ang mga ito
At nakatutunog ng papalapit na kamatayan;
May kung anong katangian ng tao ang taglay
Ng mga posteng nangangatal at pumuputla,
At waring may mga luha ang loob ng lagablab!

Sino ang susunod na mamamatay?
Umaawit sa itim na tubigan ang sisneng nagbabala. . .

Agaw-buhay marahil ang Lungsod
Ngayong magdamag. . .

Tumatangis ang mga poste ng ilaw sa lansangan!

Madaling-araw, ni Ricardo Jaimes Freire

Salin ng “El Alba,” ni Ricardo Jaimes Freire ng Bolivia
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Madaling-araw

Ang mapuputlang liwayway,
Isinilang sa piling ng mahihiwagang anino,
Ay nagtataglay ng mga himaymay ng karimlang
Nagsala-salabid sa laylayan ng mga balabal nito;
Pinaniningning ng sinag ang mga bundok,
Ang mga tuktok ng mga bundok ay namumula;
Pinaliliguan ang mayayabang na tore,
Na sumasaludo sa kanilang tahimik na aparisyon
Nang may inaantok at namamaos
Na tinig ng mga kampana;
Naghahalakhakan sa masisikip na kalye ng lungsod
At nababasag sa mga bukid na ang taglamig
Ay dumadakila sa madidilaw na dahon.
May pabango ng Silangan
Ang mga liwayway,
Hinango sa mga daan, mula sa mga lihim na gubat
Ng pambihirang halamanan.
Nagdudulot ito ng mga ritmo at musikang kaaya-aya,
Dahil naririnig ang mga huni at awit
Ng mga ilahas na ibon.
Biglang lumindol at niyanig ang matatandang bahay,
At ang mga tao, na halos hubo’t hubad,
Ay nagsiluhod upang magdasal sa mga kalye at patyo,

At sumigaw: “Diyos ko! Makapangyarihang Diyos!
Diyos na walang hangga!” Sunod-sunod ang katal ng lupa,
wari bang niyugyog ng apokaliptiko’t di-nakikitang kamay. . .

Simbigat ng tingga ang atmospera. Wala ni simoy.
At sinasabing ang Kamatayan ay tumawid dito
Sa lilim ng panatag na kalangitan.

Alimbukad: World Poetry Solidarity for Humanity

Sa bayan ng patay, ni Habib Tengour

Salin ng “Au pays des morts (extraits),” ni Habib Tengour ng Algeria
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Sa bayan ng patay (mga hango)

Tiresias: Bakit, o sawimpalad, iiwan ang liwanag, at lilisan upang makita
ang patay sa malupit na pook na ito?

Mga Anino 1

Lahat ng patay na ito

sino sa atin ang uusisa sa kanila

kailangan ba ng masaker
at mga luha
nang makita ang daan sa kailalimang babakasin para sa atin

maliban kung ang habagat na pumupunit sa atin
ang magpapalusaw sa ating bait

sa yugtong wala tayong pakialaman hinggil sa pagtatagpo

Mga Anino 2

Lahat ng patay na ito
aling pangalan ang tatawagin papasok sa bilog

nakaunat ang mga kamay sa dasal ng paghihiwalay
gayong nagbabantulot

hindi na tayo humahagulgol gaya ng nakagawian

kayraming tao ang namamatay bawat araw
kaya tumatanggi
ang ating mga puso na magdalamhati

ito ba ang pagbabanyuhay

Mga Anino 3

Lahat ng patay na ito
na hindi natin nakikita
kapalaran ba nila ang mamatay

mga babae bata kabataan matanda at sundalo
marami ang tulad ng kawawang Alpénor
na nabigong mapanatili ang balanse

mga peryodiko’y binibigyan minsan sila ng pitak
sa kabila ng sensura

sinasabing marami sila kaya nililimot natin

Mga Anino 10

Lahat ng patay na ito
na marahang tumatakas sa kanilang buhay
ano ang inihandog natin sa kanila sa panahong ito
nahuhubad ang mga salita upang isilang na tula
mga salitang pinigil ng panghihinayang o ibinitin
ng sindak sa harap ng ating paningin
noong unang panahon pa man gaya sa kawikaan
ang mga salitang ginagamit ay lumalabo sa atin
tatanungin minsan natin ang sarili hinggil sa pagdiriwang
ang ningning nito’y bigong sinagan ang kakatwang mithi sa gunita

Eternal at Ennui, ni Giuseppe Ungaretti

Salin ng dalawang tula ni Giuseppe Ungaretti ng Italy
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Eternal

Sa pagitan ng bulaklak na pinitas at ng isa pang ibinigay
ay ang di-maihayag-hayag na kawalan.

Ennui

Makararaos kahit ang gabing ito

sa gumagalang pag-iisa
ng patayon-tayong anino ng mga kawad-tren
sa mahalumigmig na aspalto.

Pinanood ko ang mga ulo ng mga tsuper
na lupaypay
at himbing na himbing.

Pagkaraan sa tahanan ng Baba Yaga, ni Roberto T. Añonuevo

Ang taytay na nag-uugnay sa bundok
at kastilyo
. . . . . . . . . ang tinatahak ng guniguni mo
na lumilingon para sa hinaharap,
at humaharap para muling sumulyap
sa anino at relo.

Wala ito sa aklat; nakatatak itong pilat.

Hindi nag-aaral ang simoy kung saan
iikot upang mag-iwan ng mga alabok.
Parang sirang plaka
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .ang lipad ng mga ibon.

Nagtatanong ba ang hangin sa ugat?
na retorika ng palusot sa palaisipan.

Samantala, nauubos ang kilay ng unggoy
upang maging hari
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .  . at upang maisuot
ang kamalayan ng imperyo,
. . . . . . . . . . . .o nang makahiga sa mga hiyas
kapiling ang tropeo ng mga kabalyero.

Ang taytay, gaano man kahaba, ay ulap
na iyong niyayapakan.
. . . . . . . . . .  .Maglalakad kang may bagwis
ang ulirat,
. . . . . . . . . . .  .at matatagpuan sa mga palad
ang mapa ng mga balak at tadhana,
gaya ng halimaw
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .  . .sa kristal na tasa
o lason mula sa pinilakang tenedor.

Kung ang sibilisasyon ay naipupundar
sa mga salita,
ang mga salita mo’y kalansay at dugo,
na kusang nagtatatwa at nagtataksil
sa sarili,
lumilikha ng arkitektura ng mga elipsis,
at nasa diksiyonaryo ng mga tahimik.

Isang hakbang pa, at bubulaga sa iyo
ang walang pangalang pangarap,
ang walang pangalang kumukurap—
. . . . . . . . . . .tawagin man itong katubusan
ng payasong umiiyak.

Malalagot na ang mga lubid ng taytay.

Ngunit hindi ka lilingon, bagkus lalakad
nang lalakad,
lumulutang—wala ni kimera sa batok,
walang kausap na Baudelaire o Borges
ngunit tahimik at buo
ang loob, gaya ng simoy na sumasalpok
sa moog na bumabakod sa kalawakan:

isang librong nagwiwiski sa Bagong Taon.

Ang Magsing-irog ng Tlatelolco, ni Elsa Cross

Salin ng “Los amantes de Tlatelolco,” ni Elsa Cross ng Mexico
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Ang Magsing-irog ng Tlatelolco

Para kay Teresa Franco

Halos kaaahon lámang nila mula sa anino.
Mga bulóng nila’y
. . . . . . . . . . . . . .  .nagpaalsa ng banayad na hiwatig
sa paanan ng kontrapuwerte.
Kumikislap ang puting sapatos nilang pantenis.

Lumayo sa likod ng mga bato
pagdaka’y bumalikwas sa isa’t isa,
nakaligtaan nila sa kanilang mga labì
ang hiyaw ng mga masaker,
ang mga dibdib na biniyak ng lakas na obsidyana
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .  .o bayoneta—

hindi alintana ang aninong tumakip sa kanila,
ang kabataang magsing-irog ay nagbulungan
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .  .o nanatiling tahimik,
habang ang gabi’y lumalaganap sa mga guho,
lumulukob sa mga haligi ng mga templo,
sa mga inskripsiyon.

At sa ibayo, naroon sa urna
ang dalawang kalansay na magkayakap
sa kanilang maalikabok na higaan,
sa ilalim ng kristal na ang mga bulaklak
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .na handog ay nakabilad.

Anamorfosis, ni Haroldo de Campos

Salin ng “Anamorphosis,” ni Haroldo de Campos ng Brazil
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Anamorfosis

alinlangan
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . …………………..anino
walang alinlangan
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ………………sa anino
sa alinlangan
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. walang anino
walang alinlangang
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . … oras ng anino
oras ng alinlangan
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . walang anino
walang anino . . . . . . . . . . . . . . ng alinlangan

anino
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ……………….alinlangan
walang anino
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ……….. sa alinlangan
sa anino
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ..walang alinlangan
oras ng anino’y
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ..walang alinlangan
walang anino
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ang oras ng alinlangan
walang alinlangan . . . . . . . . . .ng mga anino

walang alinlangang
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ……. . . . . …………..anino
sa anino . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . …alinlangan
sa alinlangan
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ……………walang anino
oras ng alinlanga’y
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ……………walang anino
oras ng alinlanga’y
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ……walang alinlangan
oras ng anino
ng anino . . . . . . . . . . . . . . . . . walang alinlangan