Salin ng dalawang tulang tuluyan ni Henri Michaux.
Salin sa eleganteng Filipino ni Roberto T. Añonuevo ng Filipinas.

Kapalaran

Kahit ngayong narito kami sa bangka, kahit ngayong lilisan ako’t naroon sa gitna ng laot, sa yugtong ang lahat ay tila sandali ng paniningil ng utang, ang kalungkutan, siya na may matapat na gunita, ay lumitaw at nagwika: “Ako ito, naririnig mo ba? Halika, at magbalik!” At tinangay niya ako, ni walang inaksayang panahon para sa pakay, hinatak ako pabalik tulad ng unti-unting pagpasok ng dila sa bibig.

Ang Ensína

Nakatagpo ko ang punong ensína, na sinlaki ng aking daliri, at ito’y nagdurusa. Sa apat nitong dahon, ang dalawa ay ganap na nanilaw na. Ang iba pa’y nakalaylay at ni walang kinang.

Wala naman akong nakitang kaaway sa kapitbahayan, ni labis na kompetisyon.

Ang ilang matitinik na kulisap ay maaaring nakapasok doon sa ensiná. Ang ensína, ano ngayon ito sa kulisap? Ano ang halaga niyan sa kulisap?

Kayâ binunot ko ang mga patay na ugat at pinigtal ang mga tuyong dahon, at itinapon kung saan.

Dapat sanang matatag iyon, ngunit ang magsimulang mamuhay muli kahit gayong wala na ang lahat, hindi na! Hindi pa rin natuto nang sapat ang punongkahoy para sa gayong pangyayari.