Wika ng Maykapal, ni Roberto T. Añonuevo

Wikà ng Maykapál

Roberto T. Añonuevo

Bágo maglahò ang lahì ng mga salitâ, matutúto kang ilibíng sa dalúbhasàng paraán ang saríling anák, na maaarìng bulaklák o lagalág o aklát, at matútunghayán mo ang kapaláran sa anyô ng payáso kung hindî man pangúlo. Ang ibábaón mo sa kawalán—sabíhin mang bansót, sungayán o lumakí sa pinsalàng hatíd ng kápahámakán—ay magpápaguló sa sístema ng kalákarán at náratíbo ng kasaysáyan ng ídentidád sa haráp ng sángkataúhan sakalì’t hindî masúheto sa dilíg ng pangáral o hagupít ng látigo, o áyaw sumunód sa témplo ng iyóng éhemplo, kayâ naturál na unáhan mo ang lahát na tíla sápilitáng pag-íwas sa lindól o bagyó. Sa áking lipúnan, ang pagsunód sa pátriyárka ang kaligtásan ng gunitâ mulâ sa magagaspáng, marurúngis na pagtátangkâ ng pagsásarilí. Sumásalángit ka, at maniníwalà hábang lumaláon na likás lámang na sambahín ang ngálan mo, o kayâ’y pagnasáhan ng dukhâ’t sawimpálad ang ipínundár mong kaharìan. Totoó man o hindî, isá ka ring anakpáwis; ngúnit mínsan pa’y hindî itutúring ang saríling may iisáng báse o ugát, bagkús nakataním sa buông daigdíg, lumakí hindî bílang anák bagkús áma káhit sa múrang edád, nakátutunóg sa napápanahóng móda at kúlay, kayâ nakáliligtás na maísilíd sa anumáng tagurî o kabaóng at pánlilibák na malílikhâ ng mga naúna sa iyó. Matálas kang mag-isíp, marúnong mágpatawá, at sa pagíging praktikál ay hindî pahihíntulútang magmukmók o manimdím o mag-alsá ang mga saksí sa ritwál ng paglímot; at sa pamámagítan ng angkíng wikà ay madáramitán ang pagtátaksíl o poót, hanggáng gumaán ang pakiramdám ng mga náulilà itúring mang kabílang silá sa kapatírang lumagô sa panlílinláng, paglípol, at pangungúlimbát. Ang íyong pag-íral ay párang pagbábasá ng sámot na tékstong kung hindî ántigo’y móderno, isáng paglálakbáy kung saán-saáng planéta hábang nanánatilì sa ginháwa ng malamíg na silíd at paborítong mésita, at dáhil harì’y ikáw ang batás, ang batás na hindî nilikhâ ng kámara bagkús ang kúsang lumikhâ sa saríli. Akó ikáw. “Sumunód sa ákin,” ang únang átas na ipalálagánap, “at hindî kayo magugútom!” Mapapánoód ka sa telébisyón, o maririníg sa himpápawíd, na ang pagtátalúmpatì’y tapát na tapát, at walâng pakíalám kung magsinúngalíng káhit warìng nasísiràan ng baít. Daíg mo pa ang makatà sapagkát numéro únong sinungáling, at kagilá-gilalás ang inimbéntong síning. Malulugód ang lahát sa sumisírko mong bérso, warìng pinagtambál na ímpiyérno at paraíso, mapagbantâ ng dísaster sa sinúmang suwaíl, at ang pakikiníg ay pagtitiís nang nakangitî hábang nilálagnát sa púrgatóryo ng pánsamántaláng dórmitóryo. Walâ kang luhà gáya sa sepúlturéro o ásesíno, sapagkát maipápalagáy na negósyo ang lahát, o kayâ’y bahagì ng dakilàng bisyón. Kailángang ilibíng mo ang saríling anák, bágo kayó magkíta sa sangándaán at magtágis ang mga tabák. Ganiyán ang trabáho ng mga patáy.

Alimbúkad: Epic rumbling poetry facing the world. Photo by Gabriela Cheloni on Pexels.com

Pulo ng mga Ngiti, ni Roberto T. Añonuevo

Pulô ng mga Ngitî

Roberto T. Añonuevo

Nasusúkat ang lahát, gáya ng pagsúkat sa pambansâng kabuôang kíta at ligáya. Itó ang matútuklasán mo pagsápit sa Pulô ng mga Ngitî. Makikíta mo roón ang ipinagmámagaràng pinakámasayáng nasyón sa buông mundó, alinsúnod sa sárbey at saliksík, na ang báwat táo’y kay-gaán gumaláw, kay-gaán makísalámuhà, sapagkát nása kanilá ang lahát ng mimithîin ng mga dukhâng bansâ. Magbanát ka ng butó’t makáaásang may pagkáin sa hapág. Humingî ka ng túlong sa áhensiya ng gobyérno’t kidlát ang paghahatíd ng sérbisyo, gáya sa pulísya, mekaníko, at bumbéro. Óo, magbabáyad ka ng buwís, ngúnit báwat séntimo na iambág mo’y mágbabalík na líbreng edukasyón, tóleransíya sa mga lahì, likás-káyang pagtátagúyod ng gúbat at dágat, sópistikádong bángko at mérkado, ársenal ng bómba atómika, áyudang pagkáin sa panahón ng pándemya’t tagsalát, donasyón sa ibáng bansâng naghíhikahós, at subók na impráestruktúra, gáya ng kalsáda, ospitál, pabáhay, at palipáran. Sa pagigíng ídeal ng tagpô’y magdudúda ka kung totoó o guníguní lámang ang nakikíta mo. Sa Pulô ng mga Ngitî, ang tiwalà sa kapuwâ’y lumaláwig sa paúlit-úlit na páalála ng gobyérno, sa paúlit-úlit na kawikâan ng matátandâ. Kayâ ang sinúmang makaíwan ng bag sa isáng poók ay maíbabalík iyón sa kaniyá nang walâng lábis, walâng kúlang. Kapág may súnog o lindól o bagyó ay pámbihirà ang bayanihán, at aakalàin mong itó ang sinaúnang Katágalúgan. Dáhil sa ganitóng gawî’y lálong nasísiyahán ang mga mamámayán, áyon sa úlat ng Pándaigdígang Áhensiya hinggíl sa Káligayáhan. Ang Pulô ng mga Ngitî ay pulô ng lugód at alíwan, na bágay sa turísmong pampóskard, kayâ ang mga táo’y humáhabà ang búhay, na párang hindî mamatáy-matáy. Maglakád ka sa mga lansángan, at únang mapápansín mo’y ang lábis na línis ng palígid, na tíla ábandonádong lungsód o náyon. Ang tánging makikíta mo’y ang mga uwák kung hindî man kalapáti na pawâng nangingináin ng mga líbreng bútil doón sa plása, bukód sa isá o dalawáng tagawalís ng mga lagás na dáhon. Hálos otsénta pórsiyénto ng populasyón ay binúbuô ng matatandâ. Láhat silá’y sagót ng segúro at pensiyón sa óras na magretíro, handâng namnamín ang óras sa kani-kaniyáng túmba-túmba o malalambót na káma—nakatitiyák sa masusúgid na tagápangálagàng pángkalusúgan. Siníkap ng góbyernong palakihín pa ang populasyón ng kabatàan, ngúnit dáhil sa nakalípas na patakaráng págpapláno ng pámilya’y ipinágpalíban ng mga táo ang págbubuntís, at hulí na ang lahát nang lumambót ang úten at kumáuntî ang tamód ng mga baráko. Sa Pulô ng mga Ngitî, ang tinátamásang ligáya ng mamamayán nitó ay sukatán ng ibá pang nasyón. Sa lábis na ligáya’y nakángitîng yumayáo ang mga séntenaryo, at káhit ang kaniláng mga bungô’y itinátanghál pa sa múseo úpang kainggitán ng mundó. Ngúnit nang dumatíng sa Pulô ng mga Ngitî ang iyóng músa—na payák ngúnit napakágandá—ang uugód-ugód na populasyón ay nagtaká kung anó ang líhim niyá. Hindî siyá tumatandâ, at sa halíp, lalô siyáng nagíging sariwà hábang lumaláon, gáya ng iyóng mga tulâ. Nabahalà ang mga áwtoridád sa mga usáp-usápan, at silá’y napangiwî, o sabíhin nang nanaghilì, sa banyagàng anyô na hindî maisilíd sa mga salitâ. Kayâ mulâ noón ay ipínasiyá niláng ipatápon nang walâng kaabóg-abóg sa ibáng nasyón ang iyóng minámahál.

Alimbúkad: Epic poetry upheaval staring at you. Photo by Aleks Magnusson on Pexels.com

Sandata, ni Roberto T. Añonuevo

Sandata

Roberto T. Añonuevo
  
 Nahumaling nga ang daigdig sa iyo
 at ginagamit ka
 laban sa lahat ng hindi namin
 gusto.
 Kasangkapan upang patumbahin
 ang katunggali,
 ikaw din ang laging instrumento 
 sa pagsupil ng salot o sakít.
 Wari ba’y lagi kaming nasa digma,
 at sinuman o alinmang salungat
 ang agos
 ay kaaway at kaaway na tunay
 at kailangan ka upang ipagtanggol
 ang puwesto at pangalan.
 Ikaw ang malinaw na linya at kulay
 sa bakbakan ng lakas at kasarian.
 Ikaw ang timbang at sustansiya
 sa taggutom at walang habas
 na kasakiman ng iilan.
 Ikaw ang agimat laban sa kulam,
 at ang sumusuway sa pangaral
 ng diyos ay may katumbas
 na parusa at kapahamakan.
 Hindi ba ikaw ang nakalakip
 at isinasaulo sa aming mga dasal?
 Parang sumpa, ikaw ang panagot
 sa aming katangahan——
 ipinapaskil sa bilbord ng islogan,
 isinasaliw tuwing may kampanya
 sa darating na halalan——
 at kapag angkin ka ninuman
 ay pupurihin kahit ng madlang
 walang kamuwang-muwang,
 walang malasakit o pakialam
 sa puwang o karunungan.
 Naririnig ka namin sa brodkaster
 at parang dapat ipagmalaki pa
 kung nagkulang ang diksiyonaryo
 para sa mga konseptong
 ikakabit sa mga dapat tapatan
 ng salita at gawa.
 Hinahamak kami kapag lumitaw
 ka sa mga banta at paninindak,
 gaya sa talumpati ng pangulo,
 at sinumang may kapangyarihan
 ay mababaligtad ang kahulugan
 ng batas.
 Kung umibig ba kami’y dapat kang
 hasain at laging sukbit saanman?
 Sawâ na kami sa rido at patayan.
 Nagbibiruan tuloy kaming huwag 
 nawa kaming maging makata
 na maláy ang guniguni’t napopoot.
 Baká ang bawat ipukol naming salita
 ay magpaluhod 
 sa nang-aapi at bumubusabos
 sa milyon-milyong dukha’t kawawa,
 kahit ni hindi ka man lang sinisipi.
 Ngunit hindi kami makata,
 at hindi ka rin namin kaaway,
 o mahal na kataga. 
Alimbúkad: World-class poetry for a better world. Photo by Rachel Claire on Pexels.com

Mga Limon, ni Eugenio Montale

Salin ng “I limoni,” ni Eugenio Montale ng Italy
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Mga Limón

Makinig sa akin, ang mga makatang lawreado
ay nakikilandas lámang sa mga halamang
may natatanging ngalan: bo, lipúk, o diliwariw.
Ngunit ibig ko ang mga daan sa madadamong
patubig na ang mga bata’y
sinasalok ang ilang gutóm
na palós mula sa halos matuyot na sanaw:
Mga landas na lumalampas sa mga tarundón,
palusong sa mahahalas na tambô’t nagwawakas
sa mga taniman, sa mga punong limón.

Mabuti kung ang alingayngay ng mga ibon
ay maglaho, at lamunin ng bughaw:
Higit na maririnig ang mga bulungan
ng mayuyuming sangang nilalandi ng simoy,
at ang mga pagdama sa ganitong samyo
ay hindi maihihiwalay mula sa lupain
at magpapaulan ng tarantang tamis sa puso.
Dito, sanhi ng kung anong himala, ang digma
ng mga balisang libog ay hinihiling na ihinto;
Dito, tayong dukha’y nakasasagap ng yaman,
na katumbas ng halimuyak ng mga limón.

Alam mo, sa ganitong katahimikan na ang lahat
ng bagay ay nagpaparaya at tila halos talikdan
ang pangwakas nitong lihim,
minsan, nadarama nating malapit nang
matuklasan ang mali sa Kalikasan,
ang putól na daán ng mundo, ang marupok na kawil,
ang hiblang kakalasin ang buhól na maghahatid
sa pinakapuso ng katotohanan.
Sinusuyod ng paningin ang kaligiran nito,
ang isip ay nagtatanong nagtutuwid naghahati
sa pabango na ano’t napapawi
sa pinakamatamlay na yugto ng araw.
Sa ganitong mga katahimikan ay makikita mo
ang kung anong Dibinidad
sa bawat mabilis mawalang anino ng tao.

Ngunit sumasablay ang ilusyon, at ibinabalik tayo
ng panahon sa maiingay na lungsod
na ang bughaw ay masisilayang mga retaso
sa itaas at sa pagitan ng mga bubungan.
Pinapagod ng ulan ang lupain pagkaraan;
pinagugulapay ng nakaiinis na taglamig
ang mga bahay,
kumakaunti ang sinag—pumapait ang kaluluwa.
hanggang isang araw, sa nakaawang na pinto
ng hardin, doon sa piling ng mga punongkahoy,
gugulantang ang dilaw na mga anitong limón;
at ang nakapanginginig na lamig sa puso’y
biglang matutunaw, at sa kaloob-looban natin,
ang mga ginintuang sungay ng liwanag
ay bumibirit ng angking taglay na mga awit.

Alimbukad: World Poetry Solidarity for Humanity

Mga Buhay, ni Arthur Rimbaud

Salin ng “Vies,” ni Arthur Rimbaud ng France
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Mga Búhay

I
. . . . . . . O, mga dambuhalang abenida ng sagradong lupain, mga terasa ng templo! Ano ang nangyari sa Brahmin na minsang nagturo ng Kawikaan? Ngayon, doon sa ibaba, nakakikita pa rin ako ng matatandang babae! Natatandaan ko ang mga pinilakang oras, at ang araw sa gilid ng mga ilog, at ang kamay ng aking sinta sa aking balikat, at ang aming mga haplos habang nakatindig sa palumpungang tigmak sa ambon. Umalingawngaw sa aking utak ang lipad ng mga eskarlatang kalapati. —Dinestiyero dito, mayroon akong entablado na pinagtatanghalan ng mga obra maestrang panitikan ng buong mundo. Maituturo ko sa iyo ang mga kahanga-hangang yaman. Sinusundan ko ang kasaysayan ng mga yaman na maaari mong matuklasan—at alam mo na ang kasunod! Binalewala ang aking dunong bilang kaguluhan. Ano ang aking kahungkagan kung ihahambing sa sorpresang naghihintay sa iyo?

II
. . . . . . . Ako ang imbentor na karapat-dapat pag-ukulan ng pansin ng lahat ng nauna sa akin; isang musiko na nakatuklas ng kung anong bagay na gaya ng teklado ng pag-ibig. Ngayong eskudero sa nayon na may tigang na lupain sa lilim ng panatag na langit, ako’y magsisikap na palisin ang katamaran sa pamamagitan ng paggunita sa pagkapulubi noong kabataan ko, ang ilang taon ng pag-aaral o ang pagdating ko nang suot ang sapatos na kahoy, ang aking polemika, ang lima o anim na pagkabalo, at ang ilang pagkakataon ng paglalasing kapag ang katinuan ko’y pumipigil sa aking tularan ang kagaguhan ng mga kasama. Hindi ko hinahanap ang dáting pakikibahagi sa dibinong kasiyahan. Ang katahimikan ng malupit na nayong ito ang nagpapalusog nang labis sa aking nakahihindik na pagdududa. Ngunit dahil hindi ko na magagamit ang pagdududa, bukod sa ipinako ang pansin sa bagong alalahanin, paniwala ko’y magwawakas ako bilang peligrosong siraulo.

III
. . . . . . . Natuklasan ko ang mundo sa loob ng átiko na pinagkulungan sa akin noong edad dose pa lamang ako. Natutuhan ko ang kasaysayan sa pabrika ng hinebra. At sa ilang kasiyahan kapag gabi, doon sa hilagang lungsod, nakatagpo ko ang lahat ng babae ng Matatandang Maestro. Sa sinaunang arkada ng Paris ay natutuhan ko ang mga klasikong agham. Sa kagila-gilalas na mansiyon, na may halimuyak ng ringal ng silangan, natapos ko ang nakapapagod na mga gawain at ginugol doon ang maluhong pamamahinga. Sinaid ko ang lakas. Tinumbasan ang aking pagpapagal at nakamit ko ang gantimpala. Ngunit ang gayong pangangailangan ay hindi na mahalaga sa atin. Lumalampas ako sa maitatakda ng libingan, at hindi na muling tatanggap pa ng mga kompromiso.

Alimbukad: World Poetry Solidarity for Humanity

Ala-una ng Umaga, ni Charles Baudelaire

Salin ng “A une heure du matin,” ni Charles Baudelaire ng France
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Ala-una ng Umaga

. . . . . . . Sa wakas! Mag-isa! Wala nang maririnig kundi ang kalantog ng ilang atrasado at pagód na sasakyan. Sa ilang oras, matatahimik na tayo, kung hindi man matutulog nang mahimbing. Sa wakas! Naglaho ang tiranya ng mukha ng tao, at hindi na ako magdurusa maliban sa pag-iisa.

. . . . . . .Sa wakas! Pinahintulutan akong mamahinga at maglunoy sa paliguan ng karimlan! Kailangan munang ikandado ang pinto. Wari bang ang pagpihit ng susi sa seradura ay makapagpapatindi sa aking pag-iisa at makapagpapalakas ng mga barikada na magbubukod sa akin sa daigdig.

. . . . . . .Kasuklam-suklam na búhay! Kasuklam-suklam na búhay! Lagumin natin ang naganap sa buong araw: ang makatagpo ang ilang panitikero, na nagtanong ang isa kung posible bang magtungo sa Rusya kung magbibiyahe sa lupa (iniisip siguro niya na isang isla ang Rusya); ang masayang makipagtalo sa direktor ng isang repaso, na sa bawat pagsalungat ay sinagot ng , “Nasa panig tayo ng mga disenteng tao!” na nagpapahiwatig na ang iba pang peryodiko ay inedit ng mga gago; ang pagpugayan ang may dalawampung tao, na ang labinlima ay hindi ko kilala; ang makipagkamay sa gayong kasingdaming tao, at walang habas na gawin yaon nang ni hindi nagsusuot man lamang ng guwantes; ang dumalaw, at maglustay ng oras, sa maliit na mananayaw na nagmakaawa sa aking idisenyo ko siya ng isang kasuotan; ang dumalaw sa direktor ng teatro, na makaraang isantabi ako ay nagsabing, “Ikaw sana ang kumausap kay Z—; siya ang pinakabobo, ang pinakatanga, at ang pinakabantog sa lahat ng aking awtor; sa piling niya’y baká kung saan ka pa makarating. Kausapin mo siya at tingnan natin kung ano ang mangyayari”; ang ipagyabang (bakit nga ba hindi?) ang ilang hamak na katarantaduhang ginawa nang kasiya-siya: ang kasalanan ng pagyayabang, ang krimen ng paggalang sa mga tao; ang tanggihan ang isang kaibigan para sa serbisyong madaling gawin, at sa halip ay binigyan siya ng pasulat na rekomendasyon sa tunay na utusan. Ay! Tapós na ba ang lahat?

. . . . . . .Nabuwisit sa lahat at nabuwisit sa sarili, ibig ko namang bumawi at buoin muli ang pagmamalaki ng loob sa katahimikan at pag-iisa ng gabi. Mga kaluluwang minahal ko, mga kaluluwang inawitan ko, palakasin ako, itaguyod ako, ilayo ako sa anumang pagbabalatkayo at sa nakabubulok na ulop ng daigdig! At ikaw, Panginoon kong Diyos, biyayaan akong makalikha ng maririkit na tula, na makapagpapatunay sa aking sarili na hindi ako ang kahuli-hulihan sa mga tao, na hindi ako hamak na mababa kung ihahambing sa aking mga nililibak!

Alimbukad: World Poetry Solidarity for Humanity.

Pag-ibig at Pakikibaka, ni Roque Dalton

Salin ng “Poeticus Eficacciae” at “Tercer Poema de Amor,” ni Roque Dalton ng El Salvador
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Poeticus Eficacciae

Mahuhusgahan mo
ang subók na baít ng politikong rehimen,
ng politikong institusyon,
ng politikong tao,
sa antas ng panganib na pumapayag yaong
sipatin nang maigi sa anggulo ng pagtanaw
na nagmumula sa satirikong makata.

Pangatlong Tula ng Pag-ibig

Sinuman ang nagwika sa iyong hindi pangkaraniwan
ang pag-ibig natin dahil bunga ng hindi pangkaraniwang
pangyayari,
sabihin sa kaniyang nakikibaka tayo upang ang pag-ibig
gaya ng sa atin
(ang pag-ibig sa piling ng mga kasáma sa pakikidigma)
ay maging pinakakaraniwan at karaniwan,
na halos ang tanging pag-ibig sa El Salvador.

Alulong, ni Allen Ginsberg

Salin ng “Howl,” ni Allen Ginsberg ng USA
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Alulóng

Para kay Carl Solomon

I
Nakita ko ang matitinik na utak ng aking henerasyon na winasak ng kabaliwan,
. . . . . . .nagugutom nabuburyong nahuhubdan,
hila-hila ang kani-kanilang sarili sa mga negrong kalye kapag madaling-araw
. . . . . . .para magkaamats, mga anghel na jeproks na lumiliyab para sa ugnayang makalangit dulot ng bateryang kumikisap sa loob ng makinarya ng gabi,
. . . . . . .na luklukan ng karukhaan at gusgusin at sabóg na nakatalungkong humihithit
sa karimlang sobrenatural ng mga nagyeyelong baláy na lumulutang sa tuktok
. . . . . . .ng mga lungsod na nagninilay sa jazz, na ibinunyag ang kanilang isip sa Langit
sa lilim ng El at nasilayan ang mga Mahometanong anghel na sumusuray sa bubong
. . . . . . .ng barumbarong na nagliliwanag, na nakapasá sa mga unibersidad nang may maningning na matang sabóg sa Arkansas at trahedyang mala-Blake sa mga iskolar
. . . . . . .ng digmaan, na sinipa mula sa mga akademya dahil inakalang búang at nagpapa-
lathala ng mga awiting bastos sa mga bintana ng bungo, na nangangatal nang nakabrip
. . . . . . .sa mga libagíng silid, nagsisindi ng pera sa mga basurahan, at inuulinig sa rabaw ng dingding ang Sindak, at pinagdadampot dahil sa kanilang bulbuling balbas
. . . . . . .na nagbabalik sa Laredo na may sinturon ng tsongki para sa New York,
na kumakain ng apoy sa mga pintadong hotel o tumutungga ng turpentina sa Paradise . . . . . . .Alley, kamatayan, o pinupurgatoryo ang kanilang lawas gabi-gabi sa mga panaginip, sa mga droga, naaalimpungatan dahil sa bangungot, alkohol at burat at . . . . . .. . . . . .walang hanggahang bayag, di-maihahambing na mga kalyeng bulág ng kumakatal na ulap at kidlat sa isipang lumulundag tungo sa mga polo ng Canada & Paterson,
. . . . . .pinagliliwanag ang lahat ng walang tinag sa mundo ng Panahon na nakapagitan,
Peyoteng tumaliptip sa mga bulwagan, bakuran ng berdeng punong sementeryong . . . . . .. . . . . .sumisilang, pagkalasing sa alak habang nasa bubong, o harapan ng tindahang  . . . . . .. . . . . .sari-sari na adik sa damong neon na kumukutitap na ilaw-trapiko, araw at buwan . . . . .    .at pintig ng punongkahoy sa humahalihaw na otonyong madaling-araw ng . . . . . .. . . . . .. . . Brooklyn, nanggagalaiting sinesera at mabuting hari ng liwanag ng diwa,
na ikinadena ang kanilang mga sarili sa mga sabwey para sa eternal na biyahe mulang
. . . . . .Battery hanggang sagradong Bronx nang may amats Benzedrine hanggang ang . . . . . .. . ..ingay ng mga kotse at bata ay pukawin silang nanginginig nang bangas ang bibig at . . . . . .bugbog ang kulimlim na utak na natuyot sa katalinuhan sa gastadong sinag ng . . . . . .. . . . ..Zoo,
na nalunod buong gabi sa submarinong sinag ng Bickford’s na lutang at nakaupo sa
. . . . . .mapusyaw na serbesang dapithapon sa nakahihindik na Fugazzi’s, nakikinig sa . . . . . .. . . . pagputok ng wakas mula sa idrohenong jukbax,
na patuloy na nagsasalaysay nang pitumpung oras mulang parke hanggang bahay
. . . . . .hanggang bar hanggang Bellevue hanggang museo hanggang Brooklyn Bridge,
. . . . . .bigong batalyon ng platonikong tsismosong lumulundag sa kababawan ng sunog-
. . . . . .ligtasan sa mga bintana ng Empire State palabas ng buwan,
tumatalak sumisigaw sumusúka bumubulong ng mga katotohanan at gunita
. . . . . .at anekdota at tadyak sa mata at rindi ng mga ospital at bilangguan at digma,
buong kaisipang isinukang tandang-tanda sa loob ng pitong araw at gabi
. . . . . .taglay ang matang kumikislap, karne para sa Sinagoga at inihasik sa kalye,
na naglaho sa kung saang Zen New Jersey na iniwan ang bakas ng malabong
. . . . . .larawang pamposkard ng Atlantic City Hall,
pinagdurusahan ang Silanganing pagpapawís at Tanseryanong pulbos-buto, at
. . . . . .sakit-ng-ulo ng China, idinuwal ang walang kuwentang pamatay-gutom na
. . . . . .madilim magarang silid ng Newark,
na magdamag na gumagala nang paikot-ikot sa mga riles ng tren,
. . . . . .at nag-iisip kung saan patutungo at saan nagtungo, hindi mag-iiwan ng mga wasak . . . . . .na puso
na nagsisindi ng sigarilyo sa mga kotse kotse kotse na rumaraket sa niyebe tungo sa
. . . . . .malulungkot na bukirin sa impong gabi,
na nag-aral ng Plotinus Poe San Juan de la Cruz telepatiya at bop kaballa dahil ang
. . . . . .kosmos ay kusang pumipitlag sa kanilang talampakan sa Kansas,
na isinanla iyon sa mga lansangan ng Idaho na naghahanap ng bisyonaryong Indiyong
. . . . . .anghel, na inakalang baliw lamang sila nang magningning ang Baltimore sa
. . . . . .kaluwalhatiang sobrenatural,
na tumalon sa mga limosina kapiling ang Chino ng Oklahoma dahil sa tulak ng
. . . . . .otonyong hatinggabing may sinag-kalyeng ulan sa bayan,
na sumunggab nang gutom at mag-isa sa Houston sa paghahagilap ng Jazz o sex o
. . . . . .sopas, at sinundan ang matalas na Español upang makipag-usap
. . . . . .sa America at Eternidad, isang walang kapag-a-pag-asang tungkulin, at kaya
. . . . . .sumakay ng barko pa-Africa,
na naglaho sa mga bulkan ng Mexico at walang iniwan kundi ang anino ng pantalong
. . . . . .maong at ang lava at ang abo ng panulaan na isinabog sa dapugang Chicago,
na muling lumitaw sa West Coast para imbestigahan ang FBI na balbasarado at . . . . . .. . . . . .. . . nakasalawal at may malalaking matang pasipista na seksi sa maitim na balát at . . . . . .. . . . nagpapakalat ng di-maarok na polyeto,
na pinapasò ng sigarilyo ang mga brasong nagpoprotesta sa narkotiko-tabakong usok
. . . . . .ng Kapitalismo,
na nagpapalaganap ng mga Superkomunistang polyeto sa Union Square, umiiyak at
. . . . . .naghuhubad habang ang mga sirena ng Los Alamos ay pinahahagulgol sila, at . . . . . .. . . . . pinahahagulhol ang Wall, habang humahagulhol ang barko ng Staten Island,
na nalugmok sa kaiiyak sa mapuputing himnasyos nang lastag
. . . . . .at nanginginig sa harap ng makinarya ng ibang kalansay,
na sinakmal sa leeg ang mga detektib at napasigaw sa tuwa sa loob ng kotse ng pulis
. . . . . .dahil sa tangkang di maituturing na krimen kundi ang kanilang ilahas na balak na . . . . . .. . pederastiya at paglalasing,
na umaalulong nang nakaluhod sa sabwey at hinihila palayo sa bintana habang
. . . . . .iwinawagay ang mga uten at manuskrito,
na hinayaan ang kanilang sariling kantutin sa puwit ng mga banal na nakamotorsiklo, at
. . . . . .malugod na sumigaw,
na pinasabog at tinangay ng mga diwatang tao, mga marinero, hinahaplos ng Atlantiko
. . . . . .at pag-ibig na Caribe,
na kumandi sa umaga sa gabi sa hardin ng rosas at sa damuhan sa mga publikong
. . . . . .parke at sementeryo, nagkakalat ng kanilang tamod nang libre sa sinumang
. . . . . .maaaring dumating,
na sinisinok nang walang katapusan at nagsisikap kiligin ngunit nagwawakas sa
. . . . . .paghikbi sa likod ng harang sa Paliguang Turko noong ang bulawan & hubad na
. . . . . .anghel ay dumating upang tusukin sila ng espada,
na nawalan ng kanilang mga binatang parausan sa tatlong daga ng kapalaran—ang
. . . . . .isang-matang daga ng dolyar na heterosexual ang isang-matang daga ng . . . . . .. . . . . .. . . . . kumikindat pagkalabas ng sinapupunan at ang isang-matang daga na walang . . . . . .. . . . . ginagawa kundi kumubabaw sa puwit at lagutin ang bulawang intelektuwal na . . . . . .. . . hibla ng hablon ng artesano,
na esktatikong kumantot at di-matighaw ng bote ng serbesa isang mahal na pakete
. . . . . .ng sigarilyo ang kandila at nahulog sa kama, at patuloy na bumulusok sa sahig . . . . . .. . . . . pababa ng bulwagan at winakasan ang pagkahimatay sa pader na may bisyon ng . . . . . .. . ultimong puke at nilabasan paiwas sa pangwakas na putok ng kamalayan,
na pinatamis ang pagdukot sa milyong dalagitang nangangatal habang papalubog ang
. . . . . .araw, at pulang-pula ang mata sa umaga ngunit handang patamisin ang
. . . . . .pagdukot ng liwayway, inilalantad ang kanilang puwit, sa ilalim ng mga kamalig
. . . . . .at nakahubad sa lawa,
na naglakwatsa para magpaputa sa Colorado doon sa samot na nakaw na kotseng
. . . . . .panggabi, N.C., bayaning lihim nitong mga tula, oragon at Adonis ng Denver-joy
. . . . . .sa alaala ng kaniyang di-mabilang na pakikipagtalik sa mga dalagita sa mga . . . . . .. . . . . .. . bakanteng lote & bakurang kainan, marurupok na upuan sa mga sinehan, sa mga . . . . . .. . tuktok ng bundok sa mga yungib o sa piling ng mga patpating weytres
na nagbubuyangyang ng palda sa pamilyar na bangketa & lalo na sa sekretong
. . . . . .solipsismo sa mga kubeta ng gasolinahan, & mga eskinita ng bayan,
na nakatulog sa kasumpa-sumpang pelikula, at nanaginip, at nagising nang bigla
. . . . . .sa Manhattan, at iniahon ang kanilang mga sarili sa mga silong kahit may tamà
. . . . . .pa sa piling ng walang pusong tukô at rimarim ng mga bakal na pangarap ng Third . . . . . . Avenue, & napasubasob sa mga opisina ng kawalang-trabaho,
na naglakad nang buong gabi na tigmak sa dugo ang sapatos sa tumpok ng niyebe sa
. . . . . .piyer na naghihintay ng pinto sa East River upang buksan ang silid na puno ng . . . . . .. . . . . singaw at opyo,
na nilikha ang dakilang dula ng pagpapatiwakal sa apartment sa matatarik na pasig ng
. . . . . .Hudson sa ilalim ng asul na liwanag ng buwan noong panahon ng digmaan, & ang . . . . . .. . kanilang mga ulo’y puputungan ng lawrel ng pagkagunaw,
na kumain ng binulalong tupa ng haraya o nilantakan ang alimango mula sa mabanlik
. . . . . .na ilog ng Bowery,
na itinangis ang romansa sa mga kalye katabi ang kanilang karitong hitik sa mga
. . . . . .sibuyas at nakatutulig na musika,
na umupo sa mga kahon at humingal sa karimlan sa ilalim ng tulay, at bumangon
. . . . . .upang bumuo ng mga sembalo sa kanilang mga atiko,
na umubo-ubo sa ikaanim na palapag ng Harlem na kinoronahan ng apoy sa lilim ng
. . . . . .tisikong langit na pinalibutan ng mga kahon-kahong kahel ng teolohiya,
na sumulat-sulat buong gabi habang rumarakenrol sa matatayog na bulong na sa
. . . . . .dilawang umaga’y nagiging saknong ng kawalang-saysay,
na nagluto ng bulok na karne ng hayop at kinuha ang baga puso paa buntot at ginawang
. . . . . .sinigang & tortilya, at nanaginip ng purong kaharian ng gulay,
na inilusong ang mga sarili sa trak ng karne para maghanap ng itlog,
na itinapon ang kanilang relo sa bubong upang maibilang ang balota sa Eternidad,
. . . . . .Malaya sa Panahon, & bumabagsak araw-araw sa kanilang mga ulo ang
. . . . . .alarmang orasan hanggang susunod na dekada,
na nilalaslas ang kanilang pulso nang tatlong sunod ngunit nangabigo,
na sumuko at napilitang magbukas ng tindahan ng mga antigo at doon nila natantong
. . . . . .tumatanda sila’t lumuluha,
na sinilaban nang buháy sa kanilang de-ilong amerikana sa Madison Avenue,
. . . . . .sa gitna ng palahaw ng mabibigat na berso at langong takatak ng sampanaw
na sandata ng moda, at nitrogliserinang halakhak ng mga Diwata
. . . . . .ng anunsiyo at mustasang gas ng mga balakyot na editor, o kaya’y
. . . . . .sinagasaan ng lasenggong taxi ng Absolutong Realidad,
na lumundag sa Brooklyn Bridge at totoong naganap ito at naglakad palayo nang di-
. . . . . .nakikilala at nalimot tungo sa malamultong pagkamalagihay sa mga pansitang
. . . . . .eskinita ng Chinatown & trak ng bumbero, ni wala man lang libreng bote ng
. . . . . .serbesa,
na kumanta nang malakas nang lampas sa bintana dahil sa panlulumo,
na nahulog sa labas ng bintana ng sabwey, tumalon sa maruming Passaic, nilundagan
. . . . . .ang mga negro, humagulgol sa lansangan, sumayaw nang nakayapak sa mga . . . . . .. . . . . bubog ng bote ng alak, binasag ang mga ponograpong plaka ng nostalhikong . . . . . .. . . . . .. Ewropeo noong dekada 1930 na Alemang jazz, tinungga ang wiski at sumúka at . . . . . .. . . umungol sa duguang kubeta, umungol sa kanilang mga tainga at sa putok ng . . . . . .. . . . . dambuhalang silbato ng bapor,
na sinuwag ang mga haywey ng nakaraan, tinatahak ang bawat de-koryerteng selda ng
. . . . . .Golgothang bantay-sarado, o pagbabanyuhay ng Birmingham jazz,
na bumiyahe panayon nang pitumpu’t dalawang oras upang alamin lamang kung may
. . . . . .bisyon ako o may bisyon ka o may bisyon siya upang matuklasan ang Eternidad,
na naglakbay pa-Denver, na namatay sa Denver, na nagbalik sa Denver, at bigong
. . . . . .naghintay, na binantayan ang Denver, at nagmukmok nang mag-isa sa Denver,
. . . . . .at sa wakas ay lumayas upang tuklasin ang Panahon, & ngayon nalulungkot ang . . . . . .. . . Denver para sa kaniyang mga bayani,
na pawang napaluhod sa mga walang pag-asang katedral na ipinagdarasal ang
. . . . . .kaligtasan ng bawat isa at ang liwanag at ang súso, hanggang paningningin ng
. . . . . .kaluluwa ang buhok nito sa isang kisap,
na iniuntog ang kanilang isipan sa kulungan habang hinihintay ang mga imposibleng
. . . . . .kriminal na may ginintuang ulo at ang gayuma ng realidad sa kanilang mga . . . . . .. . . . . .. pusong umaawit ng matatamis na blues sa Alcatraz,
na nagretiro sa Mexico upang linangin ang nakagawian, o sa Rocky Mount upang . . . . . .. . . . . .. makisimpatya kay Buddha o sa mga Tangher hanggang sa mga bata o sa . . . . . .. . . . . .. . . . . Katimugang Pasipiko hanggang sa itim na lokomotora o mulang Harvard . . . . . .. . . . . .. . . . hanggang Narcissus hanggang Woodlawn hanggang kadena ng margarita o . . . . . .. . . . . .. ..libingan,
na naggigiit ng mga paglilitis ng bait na nag-aakusa sa radyo ng hipnotismo & naiwang
. . . . . .mag-isa sa kanilang kabaliwan & sa kanilang mga kamay & sa mga hurado ng . . . . . .. . . . . bitay,
na pumukol ng patatas na salad sa mga tagapanayam ng CCNY hinggil sa Dadaismo at
. . . . . .pagkaraan ay itinanghal ang kanilang mga sarili nang kalbo at sa arleking
. . . . . .talumpati ng pagpapatiwakal sa hagdang granate ng manikomyo, humihiling ng . . . . . .. . agarang lobotomiya,.
at ang ibinigay sa kanila’y ang kongkretong kawalan ng insulin metrasol elektrisidad . . . . . .. . . . idroterapya sikoterapya trabahong terapya pingpong & amnesya,
na sa walang kalatoy-latoy na protesta’y nasapawan lamang ng isang simbolikong mesa
. . . . . .sa pingpong, mamamahinga nang sandali sa katatonya, magbabalik pagkaraan
. . . . . .ng ilang taon na kalbong-kalbo maliban sa peluka ng dugo, at mga luha at daliri, sa . . . . . .nakikitang baliw na kamalasan ng mga selda ng bayang baliw ng Silangan, sa . . . . . .. . . . . mababantot na bulwagan ng Pilgrim State, Rockland, at Greystone, makikipagbulyawan sa mga alingawngaw na kundimang itim, makikipagrakenrol sa . . . . . .. . . . hatinggabi ng solong bangkito ng libingan ng pag-ibig, mananaginip ng búhay . . . . . .. . . . . mula .sa bangungot, mga katawang naging bato at simbigat na gaya ng buwan,
na inang kinantot sa wakas, at ang pangwakas na kagila-gilalas na aklat ay bumuklat
. . . . . .ng bintana ng tenement, ang pangwakas na pinto na nagsara sa alas-kuwatro ng . . . . . .. . umaga at ang huling telepono ay ibinalibag sa dingding bilang tugon at ang huling . . . . . ...amuwebladong silid ay tinanggalan ng lamán hanggang sa huling piraso ng . . . . . .. . . . . .. . . muwebles na isip, isang naninilaw na rosas na papel na binaluktot sa kableng . . . . . .. . . . . sabitan sa aparador, at kahit guniguni, wala na kundi kaunting pag-asa ng . . . . . .. . . . . .. . . . halusinasyon—

Ay! Carl, habang hindi ka ligtas ay hindi ako ligtas, at ngayon ikaw ay tunay na ganap
. . . . . .na hayop sa sinigang ng panahon—

at sino samakatwid ang tumakbo sa malamig na kalye at sabik sa kisapmatang alkimiya
. . . . . .ng paggamit ng elipsis ang katalogo ng metro at ang pumipintig na rabaw,                    na nangarap at lumikha ng enkarnasyon sa mga puwang ng Panahon & Espasyo sa . . . . . .. . . . . pamamagitan ng nagsasalimbayang mga hulagway, at binitag ang arkanghel ng . . . . . .. . . . kaluluwa sa pagitan ng 2 biswal na imahen at sumapi sa mga pandiwang panimula
. . . . . .at itinakda ang pangngalan at ang gitling ng kamalayan saka sabay na lumundag
. . . . . .nang may pagdama sa Pater Omnipotens Aeterna Deus upang likhain muli ang . . . . . .. . . . . . . palaugnayan at sukat ng mababang uri ng prosang tao
at tumindig sa harap mo nang walang imik at matalino at nangangatal sa pagkapahiya, . . . . . .itinakwil ngunit ikinukumpisal ang kaluluwa upang umangkop sa ritmo ng kaisipan . . . . . .sa kaniyang lastag at walang hanggahang ulo,
ang baliw na tambay at ang indayog anghel sa Panahon, nalilingid, ngunit itinatala dito
. . . . . .ang anumang maaaring sabihin sa darating na panahon makaraang yumao, at . . . . . .. . . . . bumangon muli’t mabuhay sa malamultong damit ng jazz sa aninong kapre ng . . . . . .. . . . . banda, at hipan ang pagdurusa ng lastag na isip ng America para sa pagmamahal . . . . . .. . tungo sa eli eli lamma lamma sabacthani na sigaw ng saxofong nagpakatal sa mga . . . . . .. . lungsod hanggang sa pangwakas na radyo
na may sukdulang puso ng tula ng buhay na kinatay at tinadtad palabas ng kanilang
. . . . . .mga katawan na sapat para kainin sa loob ng sanlibong taon.

II
Anong espingheng semento at aluminyo ang bumasag sa kanilang mga bungo
. . . . . .at kumain sa kanilang mga utak at imahinasyon?
Molok! Pag-iisa! Dumi! Kapangitan! Mga sinesera at di-matatamong dolyar! Mga . . . . . .. . . . . .batang sumisigaw sa ilalim ng hagdan! Mga batang umiiyak nang hukbo-hukbo! . . . . . .. . .Mga huklubang tumatangis sa mga parke!
Molok! Molok! Bangungot ng Molok! Molok na walang iniibig! Molok na kabaliwan!
. . . . . .Molok na mabigat magparusa sa mga tao!
Molok na di-maaarok na bilangguan! Molok na butong magkakrus, walang kaluluwa,
. . . . . .bilibid, at Kongreso ng pighati! Molok na ang mga gusali ay hatol! Molok na . . . . . .. . . . . .. . malawak na tipak na bato ng digmaan! Molok na nakagugulat sa mga gobyerno!
Molok na ang isipan ay lantay na makinarya! Molok na dumadaloy na salapi ang dugo!
. . . . . .Molok na ang mga daliri ay sampung hukbo! Molok na ang dibdib ay kanibal na . . . . . .. . . . aparato! Molok na umaasóng libingan ang tainga!
Molok na ang mga mata’y laksang bulag na bintana! Molok na ang matatayog na
. . . . . .gusali’y nakatirik sa mahahabang kalye gaya ng walang katapusang mga Jehovah! . . . . . .Molok na ang mga pabrika ay nananaginip at kumokokak sa ulop!
. . . . . .Molok na ang mga tsiminea at antena ay korona ng mga lungsod!                          Molok na ang pag-ibig ay walang katapusang langis at bato! Molok na ang kaluluwa ay . . . . . .elektrisidad at bángko! Molok na ang kahirapan ang espektro ng kahenyuhan! . . . . . .. . . . Molok na ang kapalaran ay ulap ng walang kasariang idroheno! Molok na ang . . . . . .. . . . . .pangalan ay Isipan!
Molok na malungkot kong kinauupuan! Molok na pinapangarap ko ang mga Anghel!
. . . . . .Baliw kay Molok! Tsumutsupa kay Molok! Batong-puso at walang-lalaki kay . . . . . .. . . . . .. Molok!
Pumasok nang maaga si Molok sa kaluluwa ko! Si Molok na sa kaniya’y kamalayan
. . . . . .akong walang katawan! Si Molok na sumindak sa akin mula sa likas na ekstasis! Si . . . . . .. Molok na aking iniwan! Gumising sa Molok! Sumisibat ang liwanag mula sa langit!
Molok! Molok! Mga robot na apartment! Mga baryong di-nakikita! Tesoro ng mga
. . . . . .kalansay! Mga bulag na puhunan! Demonyong industriya! Mga nasyong multo! . . . . . .. . . Di-nakikitang asilo! Mga granateng tarugo! Mga bombang halimaw!
Nagpakamatay sila para dalhin sa langit si Molok! Mga kalsada, punongkahoy, radyo,
. . . . . .tone-tonelada! Binubuhat ang lungsod palangit na umiiral at kung saan-saan . . . . . .. . . . . naroon sa atin!
Mga bisyon! pangitain! guniguni! himala! ekstasis! na pawang inanod sa ilog
. . . . . .Americano!
Mga pangarap! pagsamba! kaliwanagan! relihiyon! ang sangkaterbang tae na pusong-
. . . . . .mamón!
Mga tagumpay! Doon sa kabilang ilog! Mga pitik at krusipiksiyon! Na pawang tinangay
. . . . . .ng baha! Anung lugod! Epipanya! Kawalang-pag-asa! Sampung taon ng palahaw . . . . . .. . at pagpapatiwakal! Mga isip! Bagong pag-ibig! Baliw na salinlahi! Na gumuho sa . . . . . .. . paglipas ng panahon!
Tunay na sagradong halakhak sa ilog! Nakita nila lahat ito! Mga ilahas na mata!
. . . . . .Sagradong atungal! Nagpaalam sila! Lumundag sila mula sa bubong! tungo sa . . . . . .. . . . . pag-iisa! kumakaway! tangan ang pumpon ng mga bulaklak! pabulusok sa ilog! . . . . . .. . . . palusóng sa kalye!

III
Carl Solomon! Kasama kita sa Rockland
. . . . . .at higit ka roong siraulo kaysa sa akin
Kasama kita sa Rockland
. . . . . .at nadama mo roon ang labis na kakatwa
Kasama kita sa Rockland
. . . . . .at ginaya roon ang anino ng aking ina
Kasama kita sa Rockland
. . . . . .at pinaslang doon ang iyong sandosenang kalihim
Kasama kita sa Rockland
. . . . . .at humalakhak ka roon sa tagabulag na patawa
Kasama kita sa Rockland
. . . . . .at mga dakilang manunulat tayo roon na hindik sa parehong makinilya
Kasama kita sa Rockland
. . . . . .at lumubha roon ang iyong kondisyon at ibinalita sa radyo
Kasama kita sa Rockland
. . . . . .at doon iwinaksi ng mga uod ng pandama ang mga fakultad ng bungo
Kasama kita sa Rockland
. . . . . .at uminom ka roon ng tsaa sa mga súso ng matatandang dalaga ng Utica
Kasama kita sa Rockland
. . . . . .at nagbiro ka roong ang mga katawan ng narses ang arpiyas ng Bronx
Kasama kita sa Rockland
. . . . . .at sumigaw habang suot ang istreytdiyaket na natatalo ka sa larong pingpong sa . . . . . .. . bangin
Kasama kita sa Rockland
. . . . . .at humataw ka roon sa katatonikong piyano na inosente at inmortal ang kaluluwa . . . . . .na hindi dapat mamatay nang kaawa-awa sa bantay-saradong asilo
Kasama kita sa Rockland
. . . . . .at hindi na roon maibabalik ng limampung dagok ang kaluluwa mo pabalik sa . . . . . .. . . . . katawan mula sa peregrinasyong tawirin ang kawalan
Kasama kita sa Rockland
. . . . . .at isinakdal roon ang mga iyong mga doktor ng kabaliwan at nagbalak pa ng . . . . . .. . . . . .. Ebreong sosyalistang rebolusyon laban sa pasistang pambansang Gólgota
Kasama kita sa Rockland
. . . . . .at biniyak mo roon ang kalangitan ng Long Island at binuhay muli ang umiiral . . . . . .. . . . . mong Hesus na tao mula sa libingang supertao
Kasama kita sa Rockland
. . . . . .na kinaroonan ng dalawampu’t limang libong baliw na kabalikat na sabay-sabay . . . . . .. . . umaawit ng mga pangwakas na saknong ng Internationale
Kasama kita sa Rockland
. . . . . .at hinagkan natin doon ang Estados Unidos sa ilalim ng ating kobrekama, ang . . . . . .. . . . . Estados Unidos na umuubo nang buong magdamag at hindi tayo pinatutulog
Kasama kita sa Rockland
. . . . . .at napukaw tayo roong masigla makalipas ang malaong pagkakahimbing dulot ng . . . . . .mga eroplano ng mga kaluluwang lumilipad sa ibabaw ng bubong na . . . . . .. . . . . .. . . . . .. . . . pagbabagsakan ng mga mala-anghel na bombang kusang pinagniningning ng . . . . . .. . . . . .ospital na guniguni gumuho ang mga pader O patpating mga hukbong kumaripas . . . . . .. papalabas O binituing yugyog ng awa ang digmaang eternal ay naririto O . . . . . .. . . . . .. . . . tagumpay kalimutan ang iyong anderwer Malaya tayong lahat
Kasama kita sa Rockland
. . . . . .sa aking panaginip ay naglalakad kang tigmak mula sa pagdaragat sa haywey ng . . . . . .. . . America’t lumuluha sa pintuan ng aking kubol sa Kanluraning gabi
. . . . . .. . . . . .. . . . . .. . . . . .. . . . . .. . . . . .. . . . . .. . . . . .. . . . . .. . . . . .. . . . . .. . . . . .San Francisco 1955-56

TALABABA SA ALULONG

Banal! Banal! Banal! Banal! Banal! Banal! Banal! Banal! Banal!
Banal! Banal! Banal! Banal! Banal! Banal!
Banal ang daigdig! Banal ang kaluluwa! Banal ang balát! Banal ang ilong! Ang dila at . . . . . .. . . . uten at kamay at tumbong ay banal!
Lahat ay banal! Lahat ay banal! Saanman ay banal!
. . . . . .Nasa eternidad ang bawat araw! Bawat tao’y anghel!
Kasimbanal ng serafines ang tambay! Ang baliw ay banal gaya mo aking kaluluwa na . . . . . .. . . .banal!
Ang makinilya ang banal na tula ang banal na tinig ang banal na tagapakinig ang banal . . . . . .. . .na ekstasis ang banal!
Banal na Pedro banal na Allen banal na Solomon banal na Lucien banal na Kerouac . . . . . .. . . . . .banal na Hukene banal na Burroughs banal na Cassady banal na di-kilalang iniyot . . . . . .at nagdurusang mga pulubi banal ang nakaririmarim na mga tao na anghel!
Banal na ina sa baliw na asilo! Mga banal na tarugo ng mga lolo ng Kansas!
Banal ang sagradong umuungol na saxofon! Banal ang bob apokalipsis! Banal ang mga . . . . . .. .bandang jazz hiping nagdadamo kapayapaan & basura & mga tambol!

Stop weaponizing the law! No to illegal arrest! No to illegal detention! No to extra-judicial killing! Yes to human rights! Yes to humanity!

Sayaw ko, ni Blaise Cendrars

Salin ng “Ma danse,” ni Blaise Cendrars (Frederick Louis Sauser)                   ng Switzerland
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Sayaw ko

Kay Platon, walang karapatan sa lungsod ang makata
Hudyong palaboy
Metapisikong Don Juan
Mga kaibigan, matatalik sa loob
Wala ka nang kaugalian at wala nang bagong gawi
Dapat nang lumaya sa tiranya ng mga magasin
Panitikan
Abang pamumuhay
Lisyang kayabangan
Maskara
Babae, ang sayaw na ibig ipasayaw sa atin ni Nietzsche
Babae
Ngunit parikala?
Tuloy-tuloy na pagpasok at paglabas
Pamimilí sa lansangan
Lahat ng tao, lahat ng bansa
At ikaw ay hindi na pasanin pa
Tila ba hindi ka na naroroon .  .  .
Ginoo akong nasa kagila-gilalas na treng tumatawid sa parehong lumang Ewropa
. . . . . . . at nakatitig nang malamlam mula sa pasilyo
Hindi na makapukaw sa aking interes ang tanawin
Ngunit ang sayaw ng tanawin
Ang sayaw ng tanawin
Sayaw-tanawin
Paritatitata
Ang aking paiikutin

“Isang Pagkakamali Lámang,” ni Eugenio Montale

Salin ng “È solo un vizio,” ni Eugenio Montale ng Italy.
Salin sa eleganteng Filipino ni Roberto T. Añonuevo.

Isang Pagkakamali Lámang

Bumabangon ang payaso gaya ng mga makata
Mayayabang na burukrata
Metikulosong tagapagbalita
Ikaw na siyang tagapaghatid ng sagisag:
Ang tagapagdalá ng mga hukbong humina.
Ang pagkamakata ay hindi  na maipagmamalaki.
Ito ay isang pagkakamali lámang ng kalikasan.
Ang pamatok na dapat pasanin
Nang may pagkasindak.