Puná, ni Ernst Jandl

 Salin ng “kommentar,” ni Ernst Jandl ng Austria
 Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo
  
 puná
  
 na hindi kailanman
 niya isusulat
 ang kaniyang talambuhay
  
 dahil ang búhay niya
 sa kaniyang pananaw
 ay punô ng sukal
  
 na tanging kakaunting
 punto, at pawang duguan
 ang kaniyang natatandaan
  
 ngunit hindi
 siya magbabantulot
 na dumukal sa dumi
  
 at hugutin doon
 ang marahil
 ay magagamit na bagay
  
 para sa panulaan
 na kasuklam-suklam
 na layon niya sa búhay 
Alimbúkad: Poetry ideas matter. Photo by Mads Thomsen on Pexels.com

“Madaling-araw,” ni Gladys Casely-Hayford

Salin ng tula ni Gladys Casely-Hayford ng Sierra Leone.
Salin sa eleganteng Filipino ni Roberto T. Añonuevo ng Filipinas.

Madaling-araw

Ang madaling-araw para sa mayaman, artistiko’t marunong
ay kariktang nakabalatay sa kambas ng himpapawid,
at ang mga pinsel bilang ulap na bughaw na lumulutang
ay idinawdaw sa dayaray para sa pagpipinta, at hinugasan
ng dalisay na hamog.

Ngunit ang madaling-araw na pinaliliguan ang gabi sa luha
at pumipiga sa ikabubuhay mula sa di-sumusukong taon,
ay hitik sa mga kakatwang pangangarap at pangamba.
Ang madaling-araw ay nagpapasulak ng sindak ng araw
na ang nanggigipit na walang katiyakan ay namamayani;
At ang kirot na taglay sa pagsuko sa pamamagitan ng maikling
oras ng pamamahinga
ay bumabangon nang malupit sa walang humpay na mithing
pagupuin ang láwas, utak, diwa, at kalooban hanggang
malutas ang kamatayan, at maging layon ang kamatayan.

Dahil ang gayong búhay ay salát sa kagandahan, wala
ni munting liwanag  ang sumasapit na madaling-araw,
dahil ang araw ay walang kapag-a-pag-asa, at hinablig
ang madaling-araw tungo sa isang anyo ng pagkaagnas.