Salin ng “Quand j'aurai du vent dans mon crane,” ni Boris Vian ng France
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo Kapag sumasalpok sa aking bungo ang simoy
Kapag sumasalpok sa aking bungo ang hangin
Kapag binalot ng lungting lumot ang aking mga buto
Aakalain mong nakita ang ngiting matamlay
Ngunit higit ka lamang na magugulumihan
Dahil nahubad ko na
Ang kaligirang plastik
Plastik tik tik
Na ang mga daga’y nginangata doon
Ang aking mga laruan, ang pampatalas ng memorya
Ang aking mga binti, binabalatan ang aking bayúgo
Ang aking mga hita, ang puwitan
Na inilalapat ko sa upuan
Ang aking mga fistula, ang aking buhok
Ang mga asul na matang kaakit-akit
Ang matitigas, pantay na panga
Na ginamit ko sa pagsakmal sa iyo
Ang matangos na ilong
Ang aking puso ang aking atay——mga kahanga-hangang
Bagay na bumubuo ng katanyagang likha ng pangalan ko
Sa piling ng mga duke at dukesa
Sa piling ng mga abad at asno
At ng mga tao na kasama sa hanapbuhay
Hindi ko na muling tataglayin pa
Itong munting malambot na posporo
Itong utak na nagsisilbi sa akin
At nagbababalang tatakas ang búhay
Sa mga lungting buto, ang hangin sa moldeng ito
Ay, nabatid kong sadyang napakahirap ang tumanda. . . .
Alimbúkad: Living poetry for humanity. Photo by Jonathan Borba on Pexels.com
Ang Araw
Itinitindig sa rabaw ng palad
ang mga templo, at kung ito’y mito,
nagaganap ang lahat sa kisapmata.
Inilaan laban sa lindol at bagyo,
o mababagsik na digma at salot,
ang kagila-gilalas na impraestruktura
ang magiging anyo mo
at magiging amo ng susunod sa iyo:
Planado ang mga haliging tugmâ’t sukát,
na tinuklas marahil ni Pingala
sa balangkas ng Maatra Meru,
para itong reenkarnasyon o kombinasyon
ni Hemachandra at ni Balagtas
sa laberinto ng mauulap na payëw,
inaagusan ng batis ng sinaunang lingam
ngunit pagsusumundan gaya sa Darangën
at balagtasan.
Ang mga salita sa iyong mga kamay
ay mamamatay at mabubuhay
o mabubuhay at mamamatay
nang paulit-ulit,
madaragdagan, mababawasan
ng libo-libong pahiwatig,
ng libo-libong pakahulugan,
mahuhulaan, at magiging muhon,
hanggang suwayin muli ang wakas.
Ang mga templo ay kukuyumin mo,
at maglalaho nang kung ilang siglo—
upang sa takdang araw
ay muling sumilang sa ngalan mo,
maalindog at imperyal,
at itanghal sa isang pagdiriwang
na susulatin kong epiko para sa iyo.
Alimbúkad: Poetry passion unlimited. Photo by Chevanon Photography on Pexels.com
Salin ng “Elegy in the Classroom,” ni Anne Sexton ng USA
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo Elehiya sa Silid-aralan
Sa isang payak na silid-aralan, na ang mukha mo’y
maringal at katumbas ng lahat ng bagay ang mga salita,
natagpuan ko itong tabatsoy na humalili sa puwesto mo;
at naghunos kang magulo, at tumatalungko sa pasamano,
at hindi masasalungat ang pagkakaluklok doon,
gaya ng malaki, matabang palaka,
na minamasdan kami samantalang nakahugis V
ang de-lanang mga binti.
Gayunman, dapat kong hangaan ang iyong kahusayan.
Kaaya-aya sa sinop ang kabaliwan mo.
Hindi kami mapakali sa aming mga upuan
at nagkukunwang iniisa-isang ilista nang pahanay
ang katotohanan ng iyong bigating kulam
o balewalain ang mapintog, bulag mong paningin
o ang prinsipe na kinain mo kahapon
at siya pa namang mautak, mautak, mautak.
Alimbúkad: Unbreakable poetry soul. Photo by Tima Miroshnichenko on Pexels.com
Salin ng “Shapes,” ni Kalilah Enriquez ng Belize
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo Mga Hugis
kung ang mga puso’y
may hugis lámang ng mga bituin
at káyang maghayag ng kalidad
ng bituing-dagat
upang pasuplingin muli
ang naglahong bahagi
sa sandaling ito’y mabakli
Salin ng “Love You to Life,” ni Kalilah Enriquez ng Belize
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo Sabik Magmahal
Heto ang aking mga lalaki.
Makasarili ako sa piling nila
at labis na mapagsanggalang
sa atas ng pangangailangan.
Nanaisin kong sabihin nilang
ibig nilang mabuhay para sa akin
kaysa mamatay para sa akin.
Mamahalin ko sila habambuhay
hangga’t makakaya ko.
At kung hahayaan nila ako’y
itatrato sila nang mabuting-mabuti.
Bubusugin sila ng pagkain habambuhay
at iibigin nang hindi nila naranasan noon.
Ngunit malimit nila akong iniiwan
kayâ mahigpit akong nakakapit sa isa
hanggang maglaho rin siya.
Alimbúkad: Rebuilding life through poetry. Photo by Mark Walz on Pexels.com
Salin ng tula ni Chu Yohan ng Hilagang Korea
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. AñonuevoBúhay, Kamatayan
Palubog na araw ang búhay, ang dagat ng dugo,
at napakalakas na humihiyaw na kalangitan.
Madaling araw ang kamatayan, maputlang ulop,
dalisay na hininga na suot ang puting panluksa.
Ang búhay ay kumukutitap na kandila.
Ang kamatayan ay kumikislap na diyamante.
Ang búhay ay isang komedya ng pighati.
Ang kamatayan ay nakapakarikit na trahedya.
Kapag nilalamon ng daluyong ang bundok,
at ang taghoy ng simoy ay dumaraing sa pálo,
umaapaw sa gabi ang niyebeng wala ni kaluskos,
at humahalakhak ang ga-pakpak na sinag-buwan.
Padahilig na daan ang búhay tungo sa hukay.
Ang kamatayan ay liwayway ng bagong búhay.
Ay, ang masinop na pagkakahabi ng Kamatayan——
ang sagradong sinag na kaloob sa delubyo ng búhay.
Alimbúkad: Mapping the world through translation. Photo by Taryn Elliott on Pexels.com
Salin ng klasikong tula ni Muuija (1178–1234) ng Korea
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo Saging
Nasa puso nito ang lungting kandila——walang sindi’t wagas;
Ang dahon ay tunikang bughaw na pumapagaspas ang manggas.
Ito ang nakikita ng makata kapag lasing ang tingin.
Pakibalik na lamang agad sa akin ang tanim kong saging.
Alimbúkad: Reconstructing the past through translation. Photo by Viktoria Slowikowska on Pexels.com
Salin ng “kommentar,” ni Ernst Jandl ng Austria
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevopuná
na hindi kailanman
niya isusulat
ang kaniyang talambuhay
dahil ang búhay niya
sa kaniyang pananaw
ay punô ng sukal
na tanging kakaunting
punto, at pawang duguan
ang kaniyang natatandaan
ngunit hindi
siya magbabantulot
na dumukal sa dumi
at hugutin doon
ang marahil
ay magagamit na bagay
para sa panulaan
na kasuklam-suklam
na layon niya sa búhay
Alimbúkad: Poetry ideas matter. Photo by Mads Thomsen on Pexels.com
Salin ng “Nyanyian duniawi,” ni W.S. Rendra ng Indonesia
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo Makalupang Himig
Habang katabi ng ubaning mayamang babae ang buwan,
hinihimas ko naman ang isang dalaga sa manggahan.
Ilahás at maalab ang kaniyang puso
na káyang yapakan at lapastanganin ang gutom at uhaw.
Dahil sa labis na kahirapan ay sinikap naming abutin
ang dilim at inihiyaw ng aming anino ang alab ng himagsik.
Ang kaniyang mabagsik na halakhak
ay lalo lámang ikinalugod ng aking dibdib.
Sa lilim ng mga punongkahoy
ay kumikislap ang kaniyang katawan
gaya ng bulawang usa.
Ang kaniyang namumurok na súso
ay bagong pitas na manibalang na bunga.
Ang halimuyak ng kaniyang katawan
ay gaya ng sariwang mga damo.
Niyakap ko siya
nang tila yumayapos sa búhay at kamatayan,
at ang kaniyang mabilis, humahabol na paghinga
ay mga bulóng sa aking tainga.
Namanghâ siya
sa bahagharing nasa ilalim
ng may tabing na talukap ng mga mata.
Ang aming sinaunang mga ninuno’y
nagsilitaw sa gitna ng karimlan,
lumapit nang lumapit sa amin
at suot ang gulanit na mga damit,
sakâ tumalungkô
habang kami’y matamang pinagmamasdan.
Alimbúkad: Poetry passion typhoon. Photo by GEORGE DESIPRIS on Pexels.com
Salin ng “Cancão,” ni António Botto ng Portugal
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. AñonuevoAwit
Umaalimbúkad ang lupain
sa hininga ng mga bulaklak at lungting dahon.
Sa malayo, may isang awit ng tao na naglaho
ang pandama para umibig:
ng isang napaiyak nang baguhin ng alaala,
ng isang ngumingiti habang kumakanta.
Ang tagsibol ko! Bughaw na tagsibol
na naglalaro sa damuhan
at sa mga kahuyan
na hitik at mayamungmong,
sariwa, mumunting supling ng dahon
na nagpapatalbog ng liwanag,
pinakikislap ang mga mata ko para mabuhay.
Tagsibol ko, ilahad sa akin ang mga halik
na nauupos sa mithing maabot ang kanlungan.
Nahuhulog sa espasyo ang kristal na hamog,
at may banayad na dibinong
himig na lumulukob nang walang tinag
sa mukha ng mga bagay.
Nagbabago ang mga mundo—
at nananatili sa pook ang kabuktutan ng tao.
Umaahon sa puso ko ang liwanag ng pangarap,
at ang maiinit na luha ay gumugulong sa pisngi.
Alimbúkad: Poetry passion unmatched. Photo by Pixabay on Pexels.com
