Ang Pagkagunaw, bilang Ikatatlumpu’t dalawang Aralin, ni Roberto T. Añonuevo

Ang Pagkagúnaw, bílang Ikátatlúmpû’t dalawáng Aralín

Roberto T. Añonuevo

Maáarìng naísalaysáy na itó ni Solon noóng malasíng siyá sa píling ng kaniyáng músa—makalípas makapáglakbáy sa malalayòng kípot o lupálop; at naisálin sa kaniyáng matálik na kaibígang Dropides, na magsasálin din sa mga anák nitó hanggáng matatapát na kaának, ngúnit pagsápit sa pinakámakulít na kaapú-apúhang si Critias ay durugtungán ang kuwénto hinggíl sa máalamát na poók na ngayón ay inílilíhim na lámang ng mga tangríb, lúmot, taliptíp, at álon. “Maráming kapáhamakán,” wíwikâin ni Critias kay Socrates, “ngúnit pinakámalubhâ ang hatíd ng apóy at túbig!” Dugûán at lupaypáy ang mga salitâ nang pumások sa pándiníg ni Socrates na nag-iíngat noón ng mga gantíng-tanóng nang matiyák ang katotohánan sa Atlántis; at kung hindî man náilahók ni Timaeus sa kaniyáng talâán ang láwak ng salantâ, bukód pa ang mga paglúpig na sinundán ng pagbíhag sa mga káwal úpang gawíng alípin sa pagtátayô ng díke at moóg ay maráhil dáhil na rin sa líhim na kíling ni Platon sa pinápanígang dáloy at diín ng pagkathâ. Ngúnit hindî itó kámukhâ kung anumán ang nakikíta sa Ehipto, áyon pa kay Solon, at hindî pag-áaksayahán ng panahón ng mga kopyadór nina Homer at Hesiod sakalì’t nagtúturò sa mga paslit doón sa Gibraltar. Nagkusà nang lumísan at lumípat sa ibáng pulô ang mga táo; at ang ibáng tumanggíng umalís ay tinanggáp ang kapaláran na magsísimulâ sa lábis na pagkaúhaw gayóng lubóg sa bahâ ang mga kálye sa kabilâ ng mahabàng tág-aráw, hanggáng sa pag-áalagà ng sínat, buláte, at galís na warìng nakakásanáyan ng patpáting katawán. Nagsawà sa matúbig na tanáwin ang mga táo na tíla ba walâ nang pakíalám kung hindî man maligò o magsepílyo. Habàng lumaláon, ang pagkáti ng túbig ay nagíging katumbás ng pribílehiyó at suwérte; ang mga áraw ay dumadáko sa pagsasánay sa pagpapátubò ng hásang at kaliskís. Ang kinálakihán mong pulô ay untî-untîng nalulúnod na hindî máitátatwâ ng métro; sísingháp-singháp ang nakátayákad na aklátan na warìng hindî maáabót ng áhas o ánay; at ang mérkado ng mga pródukto at pananálig ay náidídiktá ng mga salbabída’t bangkâ. Isáng súperbagyó ay sapát na úpang pawìin sa mápa ang mga baláy at bukirín. Mahál mo ang lupàíng iyón, ngunit ang lupàín mo’y tinakpán ng mga dalúyong. Walâ kang báon o muntîng balútan paglíkas; tangìng madádalá mo’y gunità na kung mápadáko man sa Mariláw ay itútulâ ng kahímig ng brúskong tínig ng Pearl Jam. “Sa lupàín ng mga harì,” ibúbulóng sa iyó ng isáng tokáyo ni Critias, “ang pag-áaklás ng mga obréro at anákpáwis ay túngo sa pagpápandáy ng bágong kaayusán at kamalayán!” Madáragdagán pa ang salaysáy na párang pag-uúlit ng kuwénto ni Solon kay Dropides, na tinútuligsâ ang sálinlahì ng mga harì na walâng ginawâ úpang lutasín ang sistémikóng pagbahâ at mga digmâng walâng kapára. Ngúnit bágo pa makapágkuwénto si Dropides sa kaniyáng anák ay púputúlan ng dilà at mga kamáy—alínsúnod sa útos ng kataás-taásan—úpang tuldukán ang alamát ng pagkagúnaw.

Alimbúkad: Epic poetry upheaval across the world. Photo by hitesh choudhary on Pexels.com

Awit sa Kalawakan, ni Roberto T. Añonuevo

Awit sa Kalawákan

Roberto T. Añonuevo

Maráramdamán mong lumiliít ang iyóng útak hábang tumatagál ka sa láot, at pára kang balíw na makikiníg sa malíkmatáng bahagsúbay. Susukátin mo ng paningín ang mga bituín sa paghahanáp ng pulô ng mga pulô. Ang sandalî ay warìng isáng taón, at pagdáka’y magíging líbong taón. Sisikíp ang iyóng paghingá at ikáw ay masusuká, aakalàing tagaytáy ang sinasákyang mga álon. Pára kang kamélyo sa gitnâ ng láot, o kung hindî’y lúmba-lúmba na ipinukól ng dágat doón sa búkid. Mawawalán ka ng siglá at mawawalán ng pag-ása. Ngúnit hindî maiiyák, ni magagalák sa napipintông kapáhamakán. Mamamanhíd ang buô mong kataúhan, at magíging banyagà ang tákot o ágam-ágam. Isisigáw mo ang ngálan ng íyong músa, at gáya ng kondenádong bagáni ay haharapín nang taás-noó ang berdúgo at palakól. Mapapápikít ka, at sa íyong guníguní’y aáhon warì ang kahímig ni Dîan Masalantâ:

Kasingtandâ ng daigdíg mo ang túbig,
lumalagós sa lupà úpang tuklasín 
ang líhim ng matitipunông ugát
bágo akyatín ang rúrok ng mga dukláy.

Nangangárap itó ng hímpapawíd
at may gunitâ ng tag-aráw at buwán;
humihimbíng na napakálamíg na bundók 
at gumugúlong na luhà o dalúyong.

Kasingtandâ ng daigdíg mo ang túbig,
bumabángon pára sa palikpík o tukâ,
ináangkín ang mga panahón at kaharìan
ngúnit payák gáya ng páwis at hamóg.

Di-makalí itó kung hindî máglalakbáy,
paíkot-íkot na tíla walâng nararatíng;
magbabanyúhay itóng gamót o láson
at sasakláw sa panagínip mo’t katawán.

Magugulantáng ka sa mga salitâng tinatangáy ng habágat. Hahabúlin mo ang tínig hábang namámaluktót nang nanginginíg, nanginginíg nang nakapikít, ibinúbulóng ang mahál, at kung iyón man ang iyóng wakás ay wakás iyón na nághihintáy ng panibágong pakikípagsápalarán.

Alimbúkad: Epic rumbling poetry Filipinas. Photo by Pelipoer Lara on Pexels.com

Araw at Tubig, ni Aimé Césaire

Salin ng “Soleil et eau,” ni Aimé Césaire ng Martinique
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo
  
 Araw at Tubig
  
 Ang tubig ko’y ayaw makinig
 ang tubig ko’y umaawit gaya ng lihim
 Ang tubig ko’y ayaw umawit
 ang tubig ko’y nagdiriwang gaya ng lihim
 Ang tubig ko’y nagpapagál
 at sa bawat tambo’y nagdiriwang
 tungo sa bawat gatas ng halakhak
 Ang tubig ko’y paslit na batà
 ang tubig ko’y bingi na mamà
 ang tubig ko’y higanteng hawak ang leon sa dibdib mo
 O alak
 o katak na pinawalan tungo sa iyo tungo sa mga punò
 malawak dambuhala
 sa basilisko ng iyong mapagkutsaba at magarbong titig 
Alimbúkad: World poetry fountainhead for humanity. Photo by elijah akala on Pexels.com

Ang Balón, ni Padma Sachdev

Salin ng tulang nasa wikang Dogri ni Padma Sachdev ng India
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo, at batay sa bersiyong Ingles ni Iqbal Masud

Ang Balón

Sa kanang panig
ng aming buról ay may kumikislap na balón
na sagana sa tubig. Noong nakaraang taon,
ang tag-araw ay nagpayungyong
ng mga lungting mangga.
Inakit ng mga lungting sibol
ang guya,
na minalas mahulog sa balón at nalunod.
Mula noon, huminto na ang mga tao
na uminom mula sa balón. Ngayon, katulad ko
ang magnanakaw na naliligo doon sa gabi.
Isinasalok ko sa tubig ang aking mga palad
at umiinom sa hatinggabi.
Ngunit ang tubig
ay hindi nakatighaw ng aking uhaw,
ng aking pagnanasa. Sa madilim na púsod
ng balón ay may mga aninong
naghihintay pa rin sa mga babae
na ibinababâ ng lubid na may kawil
ngunit hindi nagbalik para sumalok ng tubig.
Ang karimlan ng balón
ay naghihintay
para sa tamang pagkakataon,
na magkaroon ako ng lakas ng loob
na ilahad ang aking mga kamay
at uminom sa tubig nito
kahit pa sa gitna ng napakaliwanag na araw.

Alimbúkad: World Poetry Marathon for Humanity. Photo by Alvis Taurēns @ unsplash.com

Babaylan at Ulan, ni Adonis

Salin ng “A Priestess,” ni Adonis (Ali Ahmad Said Esber) ng Syria
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Babaylan

Sinindihan ng babaylan ang mga insenso
sakâ ipinaikot-ikot sa aking ulo
at nagsimula siyang lubos na managinip
na wari bang mga bituin ang mga pilik.

O pithô ng mga salinlahi, isalaysay
sa amin ang hinggil sa diyos na isinilang!
Sabihin sa aming naririto kung may dapat
bang sambahin mula sa kaniyang nasisipat.

Alimbukad: World Poetry Marathon for Humanity

Salin ng “Rains,” ni Adonis (Ali Ahmad Said Esber) ng Syria
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Ulan

Yakap-yakap niya ang araro
at kuyom ng mga palad ang ulap at ulan.
Nagbubukas ng mga pinto tungo
Sa mayamang posibilidad ang araro.
Inihasik niya ang madaling-araw
sa bukid, at binigyan ng kahulugan.

Kahapon, nakita namin siya.
Sa nilalakaran niya’y may biglang sumirit
na singaw na pawis ng liwayway
at humimlay sa kaniyang dibdib
at dumapo sa mga palad ang ulap at ulan.

Alimbukad: World Poetry Marathon for Humanity

Kinseng Mata sa Tubig, ni Roberto T. Añonuevo

Kinseng Mata sa Tubig

Tula ni Roberto T. Añonuevo

1
Nabubuo ang langit
Sa tubig,
At isisilang ang anyo
Sa tubig,
At lalago ka sa tubig,
At malulunod
Sa luwalhati ng tubig.

2
Ang tubig
ay simbigat
ng krudo
sa disyerto,
o kung hindi’y
ituturing
na katwiran
ng mga watawat
para sa digma
at libingan

para sa lahat.

3
Numerong nakalista
. . . . . . . . . . .sa tubig ang boto
. . . . . . . . . . . . . .mula sa bagong poso,
ani matandang politiko.

At naniwala ka naman sa El Niño.

4
Ulan sa paningin ito—
nakalilinis
ng alikabok
ng utang at pagkatao.

Saka mo ibubulong:
Pakyu.

5
Tapayan ng milagro,
malalasing mo
ang libong panauhing
saksi sa kasal
ng pangako’t sumpa.

At sila’y mauuhaw
sanhi ng sumisipang
espiritu na taglay mo

at hahanapin ka muli.

6
Maliligo ang kotse,
Maliligo ang aso,
Maliligo ang hardin,
Ngunit sinisinok
Sa hangin
Ang mga lumang gripo.

7
Kapag nawala ka
sa kubeta,
magpapatayan sila
sa napkin papel dahon
o daliring umaamoy.

Itaga mo sa bato.

8
Bayarin ito at ang buwis ay binabayaran
ng dugo, sapagkat hindi sapat
ang iyong pawis. Binabayaran ang dam
at damdamin para iyo.
Binabayaran ang alkantarilya.
Binabayaran ang serbisyo’t pagawaing-bayan.
Binayaran ang tagas at ligwak at sayang.

At hindi manghihinayang sa iyo
Silang kumikita
at pumipiga ng pasensiya at pagtitipid.

9
Anak ng tubig,
ang bathala mo ay isa nang planeta,
o resort
o gitarista
na humihimig sa konsiyerto ng protesta.

Ngunit nasaan ka,
at napupuyat ang mga dram at timba?

10
Ano ang silbi ng kape
kung walang tubig?

Kailangang magdiyeta,
at iresiklo ang ihi o asin.

Sabihin ito sa Pangulo,
at sasagutin ka niya:

$%!*+0^@&#=$+@ mo!

11
Kung walang tubig,
ano ang pakukuluan?

. . . . .a. Ilog Pasig
. . . . .b. Lawa Laguna
. . . . .c. Look Maynila
. . . . .d. Ewan

12
Maghugas ng kamay
ay imposible
kung walang tubig.

Gayunman, may gatas
at pulut
at alak
at pabango
ang tunay
na may kapangyarihan.

Mali po ba,
mahal naming Senador?

13
Hindi dilaw
hindi pula
hindi berde
hindi bughaw
hindi kahel
hindi bahaghari
ang kulay
ng himagsikan.

Basahin
ang pahiwatig
sa tubig,
kung mayroon
mang tubig.

O maghintay
ng superbagyo

ng mga kamao.

14
Kung bakit gusto mong
magsuwiming
sa balong malalim
ay hindi isang guniguni.

Ang isang Juan
ay magiging sandaan,
at ang sandaan
ay magiging sanlibo
at ang sanlibo
ay magiging milyon
at ang milyon
ay magiging milyon-
milyong pangalang
sawang-sawa na
sa banta
na walang sungay
at latay.

Tumatambak
ang labada araw-araw,
ngunit ang politiko’y
naghihintay
ng resulta
ng sarbey
na maiilap ang patak.

15
Amin ka, ngunit hindi ka
aamin
na amin ka—

para ka sa lahat.

Amin ka, ngunit hindi ka
aamin
na amin ka
alinsunod sa nasasaad
sa kontrata at batas.

At itatanong mo:
Bathala ba kayo
na lumikha sa akin
at marunong umiyak?

Ang Arina, ni Gabriela Mistral

Salin ng “La Harina,” ni Gabriela Mistral ng Chile
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Ang Arina

Maningning, makinis, at mabigat ang arina.

. . . . . .Malinaw na arina mula sa bigas, na kumakaluskos gaya ng pinong seda; ang tinaguriang gawgaw, na kasingsariwa ng tubig mula sa niyebe at nagpapabawa ng pasò. Mula sa abang patatas, ang arina ay kasingdulas ng pilak. Anung kinis ng arina!

. . . . . .Arinang siksik, na gawa mula sa pighati ng mga butil ng bigas o senteno, ay kasimbigat ng luad, ang luad na kusang makalilikha ng landas ng gatas para sa mga nilalang na walang kasalanang orihinal.

. . . . . .Arinang makinis, na tahimik na dumadausdos kaysa tubig, ay makatatakip sa hubad na bata nang hindi siya mapupukaw.

. . . . . .Maningning, makinis, at mabigat ang arina.

. . . . . .Arina ng ina, tunay na kapatid ng gatas, na babaeng nasa rurok ng kaganapan, burgis na ilaw ng tahanan na puti ang buhok at súsong mapipintog; matatandaan niya ang oyayi kapag inihimig mo sa kaniya; nauunawaan niya ang lahat ng bagay hinggil sa pagkababae.

. . . . . .Iniwan nang mag-isa sa daigdig na ito, pasususuhin niya sa kaniyang bilugang mga suso ang planeta.

. . . . . .Mapagbabanyuhay niya ang sarili na maging bundok ng gatas, ang mapagpalang bundok na kinatitisuran nang paulit-ulit ng mga bata.

. . . . . .Ang inang arina ay isa ring batang eternal, na idinuduyan sa mga bukirin ng palay, ang munting paslit na pinaglalaruan ng simoy nang hindi siya nakikita, at humahaplos sa kaniyang mukha nang hindi napapansin.

. . . . . .Arinang malinaw. Maiwawagwag ito sa aba, itim, sinaunang lupa, at gaganti siya sa pagbibigay ng malawak na bukirin ng margarita, o kaya’y sasaplutan iyon sa elada.

. . . . . .Maningning, makinis, at mabigat ang arina.

. . . . . .Kung maglalakad siya, walang makaririnig sa yabag ng kaniyang mabulak na paa na bumabaon sa lupa; kung sasayaw siya, babagsak ang kaniyang namimigat na mga kamay; kung ibig niyang umawit, ang awit ay babará sa kaniyang makapal na lalamunan. Ngunit hindi siya naglalakad o sumasayaw o umaawit. Kung ibig niyang magkapangalan, kailangang umimbento tayo ng ngalan para sa kaniya na nagtataglay ng tatlong B, o tatlong malalambot na M.

Tatlong Klasikong Haiku

Salin ng mga tula nina Ringai, Buson, at Basho ng Japan
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Suplíng

Ringai

Itím na túbig
Mulâng nagyélong balón .  .  .
Kisláp-tagsiból.

Payapà

Buson

Tumindíg akó’t
Diníg sa takípsílim:
Hímig ng kókak.

Tagpô

Basho

Sayáw sa símoy:
Kambál na parupárong
Nagtálik-putî.

nature grass outdoor wing plant field meadow prairie flower petal animal cute spring green insect macro natural park butterfly yellow garden flora fauna invertebrate wildflower close up grassland nectar pieridae macro photography pollinator moths and butterflies lycaenid colias

Ang Ilahas na Lupain, ni T.S. Eliot

Salin ng The Burial of the Dead na unang bahagi ng “The Waste Land,” ni T.S. Eliot
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Ang Paglilibing ng Patay

. . . . . .Abril ang pinakamalupit na buwan, pinasusupling
Ang lila sa patay na lupain, pinaghahalo
Ang gunita at lunggati, pinupukaw
Sa ulan ng tagsibol ang marurupok na ugat.
Pinapag-alab tayo ng taglamig, tinatabunan
Ng ulyaning niyebe ang lupa, pinakakain
Ng mga tuyot na lamang-ugat ang búhay.
Ginulat tayo ng tag-araw, pagkagaling sa Starnbergersee,
Sa anyo ng tikatik ng ulan; huminto tayo sa balkonahe,
At naglandas sa sinag-araw, papaloob sa Hofgarten,
At uminom ng kape, at nag-usap nang isang oras.
Hindi ako Ruso, nagmula sa Litwanya, at tunay na Aleman.
Nang mga bata pa kami, habang naninirahan sa Artsiduke,
Sa aking pinsan, hinatak niya akong sumakay ng trineo,
At natakot ako. Aniya, Maria,
Maria, kumapit nang mahigpit! At dumausdos kami pababâ.
Sa mga bundok, doon mo madarama ang pagkamalayà.
Nagbasá ako, halos magdamag, at nagpatimog nang taglamig.

. . . . . .Anong ugat ang kumakapit, anong tangkay ang nupling
Mula sa walang silbing batuhang  ito? Anak ng tao,
Hindi mo masasabi ni mahuhulaan, dahil ang alam mo lámang
Ay talaksan ng baság na hulagway, na tinitibukan ng araw,
At ang tuod ay ni walang lilim, walang humpay ang kuliglig,
At ang tuyong bato ay walang himig ng tubig. Tanging naririto
Ang anino sa ilalim ng pulang bato,
(Halika sa lilim ng anino ng pulang bato),
At ipamamalas sa iyo ang kaibhan ng alinman
Sa iyong anino sa umaga na bumubuntot sa iyo
O ang anino mo sa gabi na bumabangon para salubungin ka;
Ipakikita ko sa iyo sa kuyom na alabok ang hilakbot.

…….. . . . . .Sariwa ang hihip
…….. . . . . .Ng simoy sa baláy,
…….. . . . . .Anak na Irlandes,
…….. . . . . .Saan mananahan?

‘Binigyan mo ako ng mga Tukál noong nakaraang taon;
‘Tinawag nila akong ang babaeng tukál.’
—Ngunit nang umuwi tayo, gabi na, mula sa harding tukál,
Kilik mo ang dalá, at basâ ang buhok, at nabigo akong
Umusal, at nanlabo ang aking paningin, hindi ako
Buháy o patáy, at wala akong alam,
Pagtitig tungo sa puso ng liwanag, ang katahimikan.
Tigang at hungkag ang dagat.

. . . . . .Si Ginang Sosostris, ang bantog na pithô,
Ay dinapuan ng matinding sipon, gayunman
Ay kilala na pinakamarunong na babae sa Ewropa,
Na hayop ang manghal ng baraha. Narito, aniya,
Ang baraha mo, ang nalunod na Fenisyong Marinero,
(Mga perlas ang kaniyang mga mata. Tingnan mo!)
Narito si Belladonna, ang Babae ng Batuhan,
Ang babae ng mga sitwasyon.
Heto ang táong may tungkong tungkod, heto ang Gulong,
At heto ang tinderong isa ang mata, at ang barahang ito,
Na blangko, ay ang bagay na kaniyang pinapasan,
Na ipinagbabawal sa aking masilayan. Hindi ko makita
Ang Binitay na Tao. Mangilag sa kamatayan sa tubig.
Nakikita ko ang lipon ng mga tao, naglalakad paikot.
Salamat sa iyo. Kapag nakita mo si Gng. Equitone,
Sabihin sa kaniyang dala-dala ko ang oroskopo:
Kailangang mag-ingat nang lubos sa panahong ito.

. . . . Guniguning Lungsod,
Sa lilim ng kalawanging ulop ng imbiyernong liwayway,
Umagos ang madla sa Tulay ng London, napakarami,
Hindi ko naisip na kinalag ng kamatayan ang napakarami.
Buntong-hiningang maiikli’t may patlang ang iniluwal,
At bawat tao’y ipinako ang mga mata sa mga paa niya.
Umapaw hanggang buról at pababa sa Kalye Haring William,
At doon si Santa Maria Woolnoth ay nakabantay sa oras
Na impit ang tunog pagsapit ng wakas na alas-nuwebe.
Nakita roon ang kilala ko, pinigil siya’t sumigaw: ‘Stetson!
‘Ikaw na kasama ko sa mga barko sa Mylae!
‘Ang bangkay bang itinanim mo noong nakaraang taon
Sa hardin mo’y sumibol na? Aalimbukad ba ngayong taon?
‘O ang biglaang pagyeyelo ang umistorbo sa kama nito?
‘Ilayo mo ang Aso, dahil kaibigan iyan ng mga tao,
‘O kakalaykayin muli ng mga kuko nito ang tábon!
‘Ikaw! Ipokritong propesor!—kasama ko,aking kapatid!’

Stop weaponizing the law. No to illegal arrest. No to illegal detention. No to extra-judicial killing. No to Chinese occupation. No to Chinese aggression.

Kautusan sa Paglilibing, ni Victor Segalen

Salin ng “Édit funéraire,” ni Victor Segalen ng France
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Kautusan sa Paglilibing

.  .  .  .  .  ..  .  .  .  .  ..  .  .  .  .  ..  .  .  .  .  ..  .  .  .  .  ..  . Testamento ng pagdakila sa libingang imperyal

.  .  .  .  .  .Ako, ang Emperador, ay ililibing sa pook na aking lunggati: sa mapagkalingang bundok na ito, na pinagpala ang mga bukiring nakapalibot sa paanan. Dito, ang tubig sa mga ugat ng lupain at ang kapatagan ng simoy ay napakapalad. Akin lámang ang marikit na libingang ito.

.  .  .  .  .  ..  .  .  .  .  ..  .  .  .  .  ..  .  .  .  .  .*  *  *

.  .  .  .  .  .Ang limahang antas na arko ang magpipinid sa buong lambak: magiging maringal ang sinumang maglalandas sa nasabing pook.

.  .  .  .  .  .Patagalin pa ang mahabang seremonya ng pagluluksa: —ang prusisyon ng mga hayop, halimaw, tao.

.  .  .  .  .  .Ititindig ninyo roon ang matatangkad na moog pandigma. Butasin at hukayin nang napakalalim ang bituka ng bundok, nang walang panlulupaypay.

.  .  .  .  .  .Matatag ang kanlungan ko. Ako ang lalapit papasók sa libingan. Saksihan ako roon . At ipinid pagkaraan ang pinto, at lagyan ng pader ang puwang bago sumapit sa pintuan. Harangan ang daan sa lahat ng nabubuhay.

.  .  .  .  .  ..  .  .  .  .  ..  .  .  .  .  ..  .  .  .  .  .*  *  *
.  .  .  .  .  .Wala akong balak na magbalik pa, at hindi ako nagsisisi, ni walang pagbabantulot, na mawalan ng hininga. Hindi ako nasasakal. Hindi ako nagdadalamhati. Naghahari ako nang may kabutihan at ang aking madilim na palasyo ay kaakit-akit.

.  .  .  .  .  .Ang kamatayan ay katanggap-tanggap at maringal at matamis. Isang pook na maaaring maging tahanan ninuman. Mananahan ako sa kamatayan at maligaya ako rito.

.  .  .  .  .  ..  .  .  .  .  ..  .  .  .  .  ..  .  .  .  .  .*  *  *
.  .  .  .  .  .Ngunit hayaang makaligtas ang munting nayon ng mga magsasaka sa gawing iyon. Ibig kong samyuin ang usok mula sa kanilang panggabing sigâ.

.  .  .  .  .  .At makikinig ako sa mga salita.

Alimbukad: Wikang Filipino sa Panitikang Pandaigdig