tulay

Ang Tulay, ni Roberto T. Añonuevo

/ Roberto Añonuevo / Mag-iwan ng puna 
Ang Tuláy

Roberto T. Añonuevo

Pangárap din itó ng Malagunlóng, ang makátawíd
sa kabilâng pampáng nang ni hindî napúputíkan 

o hindî sumasáyad ang mga gulóng o paá sa túbig.

Maráhil, náritó ang dáting taytáy na binábaybáy
ng mga batà na bitbít ang bayóng ng mga gúlay

o ng mga pugánteng ináasintá ng ríple at hinahábol

ng mga káwal. Ngúnit ngayón, gunitâ ito ng adóbe
at bangás na bundók—mga súlat, úkit, ihì sa padér

na mabúting manatíling líhim, payapà, pípi, tandâ.

Sumaksí itó sa lindól at digmâ, sa bagyó at bahâ;
ang náyon, anó’t nagugúnaw sa kuwénto at hakà.

Mágbantulót ay likás sa segurísta’t walâng segúro.

Ang rádyo na sumísigáw doón sa kabilâng ibáyo’y
nagbábantâ warì ng delúbyo na katumbás ng píso.

Tátawirín itó ng mágkasintáhan, at híhintô sa gitnâ

ng daán, sakâ dúdukwáng pára makíta ang lálim
at maglarô ang guníguní sa saluysóy. Hanggáng

doón, naníniktík ang áraw sa pagdádaóp ng pálad.
Alimbúkad: Yes to poetry. No to red-tagging. No to state-sponsored harassment of writers and artists! Photo by Andrew Charles on Pexels.com

Marahil, ni Nikos Engonopoulos

/ Roberto Añonuevo / Mag-iwan ng puna

Salin ng “Ισως” (Perhaps) ni Nikos Engonopoulos ng Greece
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Marahil

Umuulan . . . Ngunit nalulungkot akong sabihin: Iyon ang bahay, ang malaki, napakalaking bahay. Hungkag iyon. Wala ni isang bintana, at may mga balkonahe at malaking tsimenea. Isang batang babae ang nakaupo roon, ang batang walang mga mata, at tangan ang bulaklak na kahalili ng kaniyang tinig. Tanong niya:

—Shay, ano ba ang pinupukpok mo ngayon, sa buong araw?

—Ay, wala. . . wala. Nakikipag-usap ako kay Homer.

—Ano, si Homer, ang makata?

—Oo, si Homer na makata, at sa isa pang Homer, siyang mula sa Voskopojë, na gumugol ng buong buhay sa mga punongkahoy, at tila ba isang ibon, ngunit kilala bilang ‘tao ng taytay’ sa mga kapitbahayang malapit sa lawa.

Wakas ng Tag-araw, ni Günter Eich

/ Roberto Añonuevo / Mag-iwan ng puna

Salin ng “Ende eines Sommers,” ni Günter Eich ng Germany
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo

Wakas ng Tag-araw

Walang ibig mamuhay nang malayo sa lilim ng mga puno!

Mapalad na tayo, at naging mortal silang nilalang!

Pinipitas ang mga peras, tumitingkad ang sirwelas
Habang dumadagit ang oras sa ilalim ng tulay.
Ibinahagi ko ang panlulumo sa kawan ng ibong patimog.

Panatag nilang sinukat ang kanilang bahagi sa eternidad.
Ang kanilang ruta
Ay lumitaw bilang madilim na pagpipilit sa kayabungan.
Ang pumapagaspas na mga pakpak ay kumulay sa bunga.

Kailangan nating magtiyaga.
Mauunawaan balang araw ang sulat-sa-langit ng mga ibon.
Hindi mo ba nalalasahan ang tansong kusing sa ilalim ng dila?

Ang Tulay, ni Leopold Staff

/ Roberto Añonuevo / Mag-iwan ng puna

Salin ng “Most,” ni Leopold Staff ng Poland.
Salin sa pandaigdigang Filipino ni Roberto T. Añonuevo.

Ang Tulay

Leopold Staff

Hindi ako noon naniwala,
Habang nakatindig sa pampang ng ilog
Na napakalapad at rumaragasa ang agos,
Na matatawid ko ang mahabang taytay
Na nilala sa maninipis, maseselang baging
At ibinuhol sa mga uway.
Maingat akong naglakad gaya ng paruparo
At simbigat ng elepante,
Tiyak ang hakbang ko gaya ng mananayaw,
At humapay-hapay gaya ng isang bulag.
Hindi ako makapaniwalang matatawid ko
Ang tulay, at ngayong nakatayo na ako
Sa kabilang pampang,
Hindi ako naniniwalang nakatawid nga ako.

Stop weaponizing the law. Stop weaponizing history. No to illegal arrest. No to illegal detention. No to extrajudicial killing. End impunity for crimes against humanity! Pass the word.

Nang mawala ka, ni Roberto T. Añonuevo

/ Roberto Añonuevo / Mag-iwan ng puna

Nang mawala ka

Roberto T. Añonuevo

Walong ibon ng karimlan
. . . . . . . .  . .  . .ang dumapo sa tulay.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .Gumapang sa kawad
ang dagim, at kidlat
. . . . . . . . .na humagip sa poste
. . . . . . . . .ang wakas ng bulate
. . . . . . . . . . . . . . . . .  . . . . . . . . . . . . sa bupete.
Nakita kita sa malayo:
. . . . . . . . . . . . . . . . .  . . Kabayong tumatakbo,
sakay ang hineteng pugot ang ulo,
. . . . . . . . . . . . . habang humihiyaw ang simoy
. . . . . . . . . . . .  .sa ikot at toki
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .  .. ng neon sa patalastas
. . . . . . . . . . . . . .ng batas at dahas:
. . . . . . . . .. . . . . . . . . . Vooruitgang is ons streven*.

____________
*Progreso ang aming mithi.

man silhouette walking person light people white night escape urban alone tunnel dark male underground female mystery exit entrance shadow human darkness freedom black monochrome death lonely gate life dream one mysterious women infrastructure bright symmetry hope corridor way fantasy end

Salita at likha ni Tomaz Salamun

/ Roberto Añonuevo / Mag-iwan ng puna

salin ng mga tula ni Tomaž Šalamun na mula sa Slovenia
salin sa eleganteng Filipino ni Roberto T. Añonuevo

MGA SALITA

Sumasalok ka ng tubig sa pamamagitan ng karayom,
at ang tubig ay nagiging malapot na banlik.
Itinuro mo ang punongkahoy,
at ang punongkahoy ay biglang nagliyab.
Hinati mo sa pamamagitan ng anino ang mga linya.
Binuksan mo ang pinto para sa pag-ibig at kamatayan.

JUAN

paano lumulubog ang araw?
gaya ng niyebe
ano ang kulay ng dagat?
malaki
maalat ka ba, Juan?
maalat ako
Juan, watawat ka ba?
watawat ako
tulóg ang mga alitaptap ngayon

ano ang kahawig ng mga bato?
berde
paano maglaro ang mga tuta?
gaya ng mga bulaklak
isda ka ba, Juan?
isda ako
Juan, salungo ka ba?
salungo ako
pakinggan ang agos

si juan ang bugi na tumatakbo sa kahuyan
si juan ang bundok na humihinga
si juan ang lahat ng tahanan
nakarinig ka na ba ng gayong bahaghari?
ano ang anyo ng hamog?
natutulog ka ba?

GOLEM

Malalim wari ang iniisip,
dumating ka para tanawin ako.
Tila ako sanga ng olibo—ang mukha mo.
Lumiliyab ang mga bahay sa sinag ng araw.
Nabuo ang tulay sa pagdirikit ng mga bato
at ang himpapawid ay nakatutuliro.
Hinablot ako ng mga kamay.
Naririnig ko ang kaluskos ng nakatataas.
Lumabas ang usok palabas sa akin.
Alangaang akong pumaloob sa iyo, tinikman
ang iyong prutas, saka naglaho.
Nagkamot ng likod ang tupa sa batuhan,
ang mga bintana’y pinunasan sa pananaginip.
Bumuhos sa akin ang matamis na pagsasanay.
Ikinawing ko ang iyong tarangkahan.
Pinawi ko ang itim, malasutla’t maingay
na bulwagan ng iyong mainit na hininga,
at nabatid na pansamantala ang buhay.

Der Golem, mula sa pelikula nina Carl Boese at Paul Wegener

"Der Golem," mula sa pelikula nina Carl Boese at Paul Wegener