Tumatanda ang Pag-ibig
                                            (Para kay Maribeth)  

Roberto T. Añonuevo

Ibig kong maniwalang tumatanda ang pag-ibig. 
Bumabangon upang bumili ng keso at pandesal,
magtitimpla ng umaasóng kape, at tatawagin ka 
para pagsaluhan ang payak na agahan at pag-asa.
Nakalilimot ito ng pinamili o sukli pagkagaling
sa talipapa matapos tumawad sa supladang
tindera, at sumasalo sa nakatutulig na kantiyaw.
Maghahanap ito ng mga gawain at katwiran,
halimbawa, para lumuwag ang hardin at luminis
ang banyo, kahit sumisingit ang mga alagang aso.
Tumatanda ang pag-ibig gaya natin, naiinip
kapag maagang nagretiro, at dinadaan sa pintas
at puna ang nakababatong siklo ng mga trabaho
subalit inuulit-ulit ang artistikong hilig at gusto.
Nagsasawa rin ito sa pagbibilang ng tabletas,
at higit na pipiliing kumain ng gulay at prutas.
Kumikirot ang singit at pumuputi ang buhok,
ang pag-ibig ay pinagtatawanan ang pagsubok
at magpapanukala pa ng mga sariwang palusot
lalo't kaharap ang mga anak na matigas ang tuktok.
Ngunit ang totoo’y kay bilis ng inog ng panahon,
parang mga sugat na ano't kisapmatang maghilom.
At may mga mithi’t tungkuling dapat tuparin—
sa pamilya, sa lipunan, sa kani-kaniyang sarili—
para masabing ikaw at ako ay gumagalaw
at espasyong oras na binabagtas araw-araw.
Naghahanap ito ng mga pook na lalakbayin,
at pinaninindigan ang anumang kulay na ibigin.
Tumatanda ang pag-ibig dahil may salamin
o kalendaryo, ngunit sa kabila ng mga kulubot
sa noo, walang edad ang ligaya sa piling mo.