Taliwas sa dapat asahan

Roberto T. Añonuevo

Sumisinghap ang lumang imus
Nang umahon sa aking balintataw,
Ang imus ng mga anino at kabág,
Tila ibig akong yakapin
Bilang naturál at di-matatawarang
Tungkuling walang ibang
Makagaganap.
Marahil, naroon ka at naglalakad
At hinahanap ang mga mata
Na sumasagap ng mundo—
Parang ako na humihinga,
Nagtatanong ng abo sa abo
At kung nasaan, halimbawa,
Ang singsing o katedral—
At ang simoy na nilalanghap
Ay kasingtamis ng matang-tubig
Tungo sa magkabukod na dagat.
Ang pananampalataya,
Sa krisis na gaya nitong
Walang katiyakan ang pantalan
Sa destiyero o timawa
At kaugalian ang kahangalan
Sa harap ng mga deboto’t diktador,
Kung ito’y hindi isang guniguni
Ay ituring na pag-ibig ko sa iyo
At nasa anyo ng antigong balangay
Na tumitingala sa mga talampad,
O kaya’y nagbábasá ng mga agos
Sa pamamagitan ng talampakan
Ng matandang hitano sa laot,
Habang umaalon ang lawas sa ilalim
Ng walang sinasantong ekwador.